Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έλκει την καταγωγή του από τη Λακωνία

«Αισθάνομαι υπερηφάνεια, διότι στις φλέβες μου ρέει διασταυρωμένο Λακωνικό και Κρητικό αίμα και άμα έχω κοντά μου τους Κρητικούς και τους Μανιάτες έχω ολόκληρη την Ελλάδα».

Από το βιβλίο του Πάνου Ι. Καλλιδώνη διαβάζουμε:

Μετά την Επανάσταση του 1770 (των Ορλωφικών) και των φοβερών διώξεων που επηκολούθησαν, κρίνουμε σκόπιμο να προσθέσωμε και τα ακόλουθα.

Μεταξύ των εγκρίτων οικογενειών του Μωριά που εξεπατρίσθησαν ήταν και η οικογένεια Κρεββατά του Μυστρά.

Ένα μέλος της ισχυρός αυτής οικογενείας, ο Μπενιζέλος Κρεββατάς διέφυγε στην Μονεμβασία και εκείθεν εις τα Χανιά της Κρήτης, όπου το επίθετο του Κρεββατάς αντικατεστάθη (για να μη διακινδύνευση από τους Τούρκους της Κρήτης που εγνώριζαν την ισχύ της οικογενείας Κρεββατά του Μυστρά) με το Μπενιζέλος. Ένα από τα παιδιά του Μπενιζέλου Κρεββατά (τα Μπενιζελάκια όπως τα αποκαλούσαν) και συγκεκριμένα, ο Πέτρος γράφτηκε στα βιβλία ως Πέτρος Βενιζέλος, αποκτήσας πέντε υιούς, μεταξύ των οποίων και τον Κυριάκο, που γεννήθηκε στα Χανιά το 1810. Ο Κυριάκος απέκτησε ομοίως πέντε υιούς, μεταξύ των οποίων και το Λευτέρη (τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο) που γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων στις 23 Αυγούστου 1864.

Εκτός του ότι τα ανωτέρω διαπιστώνονται από αναμφισβήτητες Ιστορικές πηγές. (Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό ΗΛΙΟΥ - Τόμος Δ', σελίς 341 και «Η ΣΠΑΡΤΗ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ» του Γυμν/ρχου Παν. Δούκα) υπάρχει και ζωντανή μαρτυρία του ίδιου του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος εδήλωσε εν έτει 1932-33 (τότε που ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Ιατρός Βασίλης Μιχαλέας είχε καλέσει σε μονομαχία τον Παύλο Γύπαρη - Κρήτα οπλαρχηγό του Μακεδονικού αγώνα) ότι αισθάνεται περηφάνεια, διότι στις φλέβες του ρέει διασταυρωμένο Λακωνικό και Κρητικό αίμα και ότι άμα έχει κοντά του τους Κρητικούς και τους Μανιάτες έχει ολόκληρη την Ελλάδα. Αυτή η παρέμβασις του Ελευθερίου Βενιζέλου όχι μόνον απεσώβησε την μονομαχία Μιχαλέα - Γύπαρη, αλλά εκαλλιέργησε αναμφισβητήτως το πνεύμα της αμοιβαίας εκτιμήσεως μεταξύ των υπερήφανων Λαών της Λακωνικής και της Κρήτης.

Τα παραπάνω δεν τα γράφουμε διεκδικούντες τον Ελ. Βενιζέλο (όπως έχει γραφτή ότι οι Μανιάτες διεκδικούν και τον Ναπολέοντα) αλλά τα γράφουμε προς αποκατάσταση της Ιστορικής αληθείας».

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Η Σπάρτη δια μέσω των Αιώνων» του Παναγιώτη Δούκα.

«Μετά την αποτυχούσαν επανάστασιν του Ορλώφ, το 1770, επηκολούθησαν φοβεροί διωγμοί, ένεκα των οποίων αι πλέον έγκριτοι οικογένειαι εξεπατρίζοντο καταφεύγουσαι εις τας νήσους και μάλιστα εις τα Κύθηρα δια την εγγύτητα και το εύκολον της διαπεραιώσεως.

Μεταξύ λοιπόν των προσφύγων τούτων είδομεν και τον λόγιον Γεώργιον Λεώπουλον, φαίνεται δε ότι τότε περί τα 1770 περίπου απήλθεν εκείθεν και ο Μπενιζέλος Κρεββατάς, συγγενής εξ επιγαμίας των Λεωπούλων. Τούτου δε απελθόντος την κτηματικήν του περιουσίαν κατέλαβαν οι Καλογωνιώται και Κονιδιτσιώται, περί δε το 1820, ως εμφαίνεται εκ της προς τον Αναγνώστην Κοπανίτσαν επιστολής του, δημοσιευομένης εν φωτοτυπία, ελθών εις Σπάρτην υπέβαλε κατά προτροπήν του Αν. Κοπανίτσα, προεστώτος τότε των Λακεδαιμονίων δημογερόντων, τα συνέτια, ήτοι έγγραφα αγοράς των καταληφθέντων κτημάτων και έλαβε την διαβεβαίωσιν του Κοπανίτσα ότι ήθελον υποβληθή εις το προσεχές συνέδριον των προκρίτων και ότι ήθελον ενεργηθή τα δέοντα προς επιστροφήν των καταληφθέντων κτημάτων του.