Είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του Γ. Τσιμπιδάρου γνωστού ως Γιάννη Φτέρη και γεννήθηκε στο χωριό Καρέα το 1880. Παρουσιάσθηκε εθελοντής στο πόλεμο του 1897, μόλις 17 ετών, όπου στο πεδίο της μάχης έγινε υπαξιωματικός. Υπηρετούσε στο 9^ο Σύνταγμα Πεζικού Καλαμάτας όταν το καλοκαίρι του 1907 επηρεασμένος από θάνατο του Ζέζα και τη θυσία των Πετροπουλάκηδων, κατατάχθηκε στο εθελοντικά στο αντάρτικο σώμα του συμπατριώτη του καπετάν Γέρμα, που ήταν από το διπλανό χωριό Γέρμα.

Ο καπετάν Βάσος ήταν υπαρχηγός του σώματος του καπετάν Γέρμα και ο θάνατος τον βρήκε ηρωικά μαχόμενο, στις 16 Ιουλίου 1907, στη φονική μάχη της Λοσνίτσας Καστοριάς, όπου σκοτώθηκε και ο καπετάν Γέρμας, ενώ το εθελοντικό σώμα αποδεκατίστηκε από τις Τουρκικές σφαίρες.

Ο Γεώργιος Βεντήρης έγραψε το 1908 στη Μεσσηνιακή επετηρίδα¹ : «…Ήθελα σε λύρα Ορφική ν’ αρμονίσω ρυθμούς Πινδαρικούς και ήθελα του Ολύμου τις αστραπές να ενώσω με την μεγαλοπρεπή βροντήν του Ταϋγέτου δια να τονίσω την ωδήν του ωραίου σου θανάτου, ώ φωτεινέ και υπέροχε Εκδικητά.

Και να σου στείλω ήθελα, με τον αφρόν του Γαλανού πελάγους, φλάμπουρα γαλανόλευκα, περήφανα απλωμένα σε πόθους εθνικούς. Στον έρημο τον τάφο σου, στο χωρίς σταυρό και λουλούδια μνήμα σου ήθελα, αλησμόνητε ήρω, να ψάλω γονατιστός τον ύμνον των Δυνατών Ψυχών, το τραγούδι των Γαλανών ονείρων, ήθελα με δάφνινα κλαδιά να στρώσω της Αθανασίας το δρόμο και ήθελα να τραγουδήσω στη Μεγάλη σου καρδιά ότι δεν είσαι σε γη ξενιτεμένη.

Το σκλάβο χώμα, που άνοιξε για το ιερό σου κορμί και έκλεισε τους αγιώτερους στοχασμούς και τους ωραιότερους των Παλμών δια πόθους υψηλούς και δια την εκπλήρωσιν ενός Μεγάλου καθήκοντος, δεν είναι ξένο κι’ άγνωστο ούτε ξενιτεμένο. Η Μακεδονία έχει στην Γαλανή Αγκαλιά της ένα κομμάτι ιερό της Μεγάλης Μάνης».