ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΝΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1770 (ΟΡΛΩΦΙΚΑ)

του Σταύρου Καπετανάκη, συγγραφέα - ερευνητή.

          Οι ιστοριογράφοι είναι άδικοι και πολλές φορές καταχωρούν τα γεγονότα και κρίνουν τα πρόσωπα με υποκειμενικότητα. Μπορεί ασήμαντους να τους παρουσιάσουν ως ήρωες και μεγαλόψυχους αγωνιστές ως τυχοδιώκτες.

          Θύμα της ιστορίας, όπως μέχρι σήμερα έχει καταγραφεί, είναι ο Παναγιώτης Μπενάκης, γιός του Καλαματιανού Μπένου Ψάλτη και της Μανιατοπούλας Σταθούλας κόρης του Λιμπεράκη Γερακάρη από τη Βάθεια, πειρατή και πολέμαρχου, τον οποίο οι Τούρκοι διόρισαν Μπέη της Μάνης και οι Βενετοί τίμησαν με τον τίτλο του ιππότη του Αγίου Μάρκου. 

          Ο Παναγιώτης Μπενάκης, γεννημένος γύρω στα 1700, ασχολήθηκε με το εμπόριο και αξιώθηκε να αναδειχθεί τότε στον πλουσιότερο του Μοριά. Τον αγαπούσε η Μεσσηνία, τον υπάκουε η Μάνη και τον σεβόταν η Τουρκιά, γιατί εξαγόραζε τους αξιωματούχους της με πλούσια δώρα. Με την επιρροή του απάλυνε τους συμπατριώτες του από την τουρκική καταπίεση.

          Σε προχωρημένη ηλικία μυήθηκε από τον Παπάζογλη στην προετοιμασία της επανάστασης του 1770 και διακινδυνεύοντας τη ζωή του και την ευημερία της οικογενείας του, οργάνωσε λεγεώνα στη Μεσσηνία και ξεσήκωσε τις μεγάλες γενιές της Μάνης.

          Η ηλικία του δεν του επέτρεπε να ηγηθεί εκστρατείας, έμεινε στην Καλαμάτα για τη φρούρηση της πόλης και την τήρηση της τάξης, παράλληλα ασχολήθηκε με τον ανεφοδιασμό των επαναστατών.

          Η εξέλιξη της επανάστασης δεν υπήρξε επιτυχής. Όταν ο Ρωσικός στόλος εγκατέλειψε την Πελοπόννησο ήταν στο Νεόκαστρο και τον ακουλούθησε. Πηγαίνοντας στη Ρωσία πέθανε στο Λιβόρνο.

          Η οικογένειά του βρήκε άσυλο στις Κιτριές στον πύργο του Τζανετάκη Κουτούφαρη. Μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και την πτώση του Κουτούφαρη από το μπεηλίκι επέστρεψε στην Καλαμάτα.