Λέξεις Ε'

Βασίλη Π. Πιερρακέα
Πεζόβολος ή πεζιόβολος: είναι ένα αλιευτικό δίχτυ, αρκετά μεγάλο, σαν στρογγυλό τραπεζομάντηλο ή και μεγαλύτερο με βαρύδια από μολύβι γύρω - γύρω.
Σβεντούρα: Φύλλο φραγκοσυκιάς κομμένο με μαχαίρι και στρογγυλεμένο σε σχήμα δίσκου ή πιάτου, με μια τρύπα στη μέση. Αποτελούσε είδος παιχνιδιού για τα παιδιά.

Πέτρου Κυρ. Θεοδωρακάκου
Πουρί, το ή πούρος, ο: Πρόκειται για ένα από τα προσφιλέστερα παιχνίδια των παιδιών της Μάνης, τα μέσα που χρειάζονται για να παιχθεί ο Πούρος είναι αυτά που συνθέτουν το σκηνικό της Μάνης. Οι πέτρες της.
Στρατιωτικό: Είδος παιχνιδιού που έπαιζαν στη Μάνη τα παιδιά. Είναι το αντίστοιχο του παιχνιδιού Πλατανιστάν, που παιζόταν στην Αρχαία Σπάρτη και πρόκειται για παιχνίδι που συναρπάζει τα παιδιά.

Χρ. Μ. Μανδραγουρέα
Γιουρτάρι Το γιουρτάρι είναι ο λεγόμενος κιούρτος. αλλά διαφέρουν το ένα από το άλλο στο εξής: Ο μεν κιούρτος είναι από σύρμα γαλβανιζέ, ενώ το γιουρτάρι είναι κατασκευασμένο από λουσία, είδος άγριου φυτού που το βρίσκεις σε λόγγους ή σε ποτάμια.
Λαλάγγια: Οι Μανιάτικες τηγανίτες, που συνήθως τις έφτιαχναν τα Χριστούγεννα. Πρόκειται για ζύμη, που την πλάθουν σαν χοντρό μακαρόνι πάχους περίπου του μικρού δακτύλου και μήκους μισού μέτρου, τις τυλίγουν με κέντρο τη μια άκρη και κατόπιν τις τηγανίζουν». Η φράση: «Να γεμίσει η μυλόστασή σου τη Λαμπρή τυρόπιτες και τα Χριστούγεννα τηγανίδες» σημαίνει κατάρα. Συνηθίζεται στους πενθούντες να προσφέρουν οι συγγενείς ή οι φίλοι, τα Χριστούγεννα τηγανίδες ή γλυκίσματα, για να μην τους λείψουν αυτές τις γιορτινές μέρες. Οι τηγανίδες θεωρούνται εορταστικό φαγητό, είναι συνδεδεμένες με σχετικές προλήψεις. Σημειωτέον ότι, όταν κάποια οικογένεια πενθεί, δεν επιτρέπεται να παρασκευάζει εδέσματα εορτών. Άρα το να γεμίσει η μυλόστασή σου (= τετράγωνη επιφάνεια που τοποθετούν το χερόμυλο) με τηγανίδες τα Χριστούγεννα σημαίνει να σου έχει τύχει κάποιος θάνατος προσφιλούς - συγγενικού σου προσώπου, ομοίως για το Πάσχα «να σου φέρουν τυρόπιτες».

Της φίλης της ιστοσελίδας Κανέλλου Ελένης μέσω διαδικτύου.
Ταχιά: Αύριο
Στερνά : Μετά, ύστερα
Αποσπερού :Απόψε
Κολαϊνά:Εύκολα
Τσουράπι:Η κάλτσα
Μπαρέζι:Μαντίλι για το κεφάλι. Συνήθως αναφέρεται στο μαύρο μαντίλι που φορούσαν οι χήρες.
Κατσούλι:Μικρό γατάκι
Καρούτζος:Ο λάρυγγας
Κόρδα:Κορμός μεγάλου δέντρου τοποθετημένος οριζόντια στο ταβάνι του ισογείου με σκόπο να στηρίξει τον δεύτερο όροφο ενός σπιτιού
Χαγιάτι:Το μπαλκόνι, η βεράντα
Μπλάστρης:Ξύλινο εργαλείο για το άνοιγμα φύλλου (Πλάστης)
Σκούρκος:Καφέ-κίτρινο έντομο με φτερά, που τρώει τα μελίσσια
Σκούντρος:Το αυγό που το Πάσχα σπάει όλα τα άλλα
Σαρώνω:Σκουπίζω
Σούρτης:Ο σύρτης
Βαγιένι:Βαρέλι για κρασί
Κάνουλα:Η βρύση του βαρελιού
Γιατάκι:Η φωλιά του λαγού

Του Σταύρου Πετροπουλάκου
Αρός: φυσικός λάκκος σε πέτρα, όπου συγκεντρώνεται βρόχινο νερό. Πιθανώς να ετυμολογείται από το στερητικό α + ροή, επειδή το νερό του είναι στάσιμο. Αρός μπορεί να είναι και ο τόπος μας, που μας περιμένει κοντά του για να σβήσει την δίψα της ψυχής μας...
Αξιός: ποώδες φυτό που ο χυμός από τα κομμένα βλαστάρια του, όταν ξεραινόταν, έμοιαζε με χιώτικη μαστίχα και σαν τέτοια τον μασούσαμε.

Του φίλου της ιστοσελίδας Δημήτρη Ραπτάκη, μέσω διαδικτύου.
Μελιγγιές: τα μελίσσια,
Ματζέττα: αγελάδα,
Τσιβελέκος: πασπαλάς,
Πιζοκιούμι: αυχένας,
Τσαραμώνομαι: γκρεμίζομαι, εκ του τσαραμά που σημαίνει γκρεμός,
Τσαχάλα: ήχος μικρής έντασης,
Τίκλα: επίπεδη πέτρα κατάλληλη για χτίσιμο ξερολιθιάς, για τράφους, λουρία κλπ.,
Οχθροπαθίες: φιλονικίες,
Σουλιμάς: δηλητήριο,
Φουμπάω: ορμάω εναντίον κάποιου με απειλητικές διαθέσεις.