Αρχική Ιστορία Δήμοι - Χωριά Ήθη - Έθιμα Μοιρολόγια Ποίηση Απόδημοι Αρχιτεκτονική
Εκκλησίες Κάστρα Ταΰγετος Χλωρίδα Πανίδα Σπήλαια Προϊόντα Άρωμα Μάνης
Δημιουργοί Απόψεις Εκδρομές Σύλλογοι Σύνδεσμοι Wallpaper Περιεχόμενα Βιβλιογραφία

 

Προηγούμενη

 

Επικοινωνία

Ο Πεζιόβολος

Τα θαλασσινά παιχνίδια και οι χαρές της θάλασσας όπως το μπάνιο, οι βουτιές, η φάκλα, το γιουρτάρι και άλλα πολλά, δεν ήτανε προνόμιο των παιδιών και των νέων. Και οι άντρες κάνανε μακροβούτια άλλοτε για ευχαρίστηση και άλλοτε για να βγάλουνε αχινέους.

Ξανάρχεται στο νου μας η φάκλα για καβούρια. Το ψάξιμο στα βράχια για σκορφαλέους και πεταλίδες. Το πάλαιμα μέσα στο νερό ποιος θα βουντάρει ή θα φουντάρει τον άλλονε. και πολλές άλλες όμορφες εικόνες, που όλο γίνονται μακρινές σαν όνειρο, όσο περνάνε τα χρόνια.

Μερικοί ακμαίοι και συνηθισμένοι στα θαλασσινά αυτά «Μανιάτικα σπορ», συνεχίζουν ακόμα.

Ο φίλος και συμπατριώτης, από την Αρεόπολη. ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΟΥΦΑΛΗΣ, σε πρόσφατη συνάντησή μας, μου έλεγε ότι στην Κομοτηνή, που μένει, δεν χάνει ευκαιρία να βγάλει αχινέους, με μακροβούτι, όπως τα παιδικά χρόνια.

Και επειδή σήμερα δεν τους κυνηγάνε, οι αχινέοι είναι άφθονοι, αρκεί βέβαια να έχει κανείς την αντοχή και την αναπνοή που χρειάζεται.

Ο συμπατριώτης και φίλος ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΔΡΑΓΟΥΡΕΑΣ, από το Οίτυλο, μας θύμισε ένα, σχεδόν ξεχασμένο τρόπο ψαρέματος, με πεζιόβολο.

Ο πεζόβολος ή πεζιόβολος είναι ένα αλιευτικό δίχτυ, αρκετά μεγάλο, σαν στρογγυλό τραπεζομάντηλο ή και μεγαλύτερο με βαρύδια από μολύβι γύρω - γύρω.

Ο χειριστής του πεζιόβολου στεκότανε όρθιος σε ανάβαθα νερά ή και έξω από τα νερά στην άκρη ενός βράχου, με τον πεζιόβολο έτοιμο στο χέρι. Έριχνε το δόλωμά του (συνήθως «τυροψίχαλα») και περίμενε να μαζευτούν αρκετά ψάρια. Παραμόνευε ακίνητος για να μην τα φοβίζει. Όταν τάβλεπε συγκεντρωμένα στην κατάλληλη θέση, με μια επιδέξια κίνηση, πέταγε το δίχτυ, κάπως στριφογυριστά, πάνω στο νερό. Το δίχτυ άπλωνε σαν αλεξίπτωτο και οι μολυβήθρες το τραβάγανε γρήγορα προς το βυθό. Έτσι σκέπαζε τα ψάρια. που μένανε παγιδευμένα κάτω από το δίχτυ.

Ο ψαράς έσκυβε και με την ησυχία του μάζευε τα αιχμαλωτισμένα ψάρια, και από το δίχτυ τα 'βανε στο κοφίνι του.

Ο πεζιόβολος απαιτούσε ιδιαίτερη δεξιοτεχνία, στον χειρισμό, ταχύτητα, διάλεγμα κατάλληλης θέσης και βέβαια γερό μάτι για να μπορείς να ξεδιακρίνεις τιο κινήσεις των ψαριών μέσα στο νερό.

Ακόμα και στην εποχή του, ο πεζιόβολος είχε λίγους οπαδούς. Οι περισσότεροι προτιμούσανε άλλους πιο αποδοτικούς ή πιο εύκολους τρόπους ψαρέματος. Το γιουρτάρι, την πετονιά, το παραγάδι, τα δίχτυα ή το χειρότερο απ' όλα, τον δυναμίτη, και ένα δηλητηριώδη βολβό τον «φλώμο ή βουρκάμινο».

Του Βασίλη Π. Πιερρακέα, εφημερίδα «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ», αρ.φ. 1, Ιανουάριος 1988.


Γλωσσικό ιδίωμα Μάνης ] Μανιάτικα Επίθετα ] Γαμήλια έθιμα ] Το Προξενιό ] Ο Γάμος ] Μανιάτικη Φορεσιά ] Η Σύγκρια ] Χοροί ] Γδικιωμός ή Βεντέτα ] Το Ψυχικό ] Το Στρατιωτικό ] Ο Πούρος ] Η Σβεντούρα ] Βασιλίκι και Φούσκα ] Χριστ/κα Έθιμα ] Μανιάτικα Λαλάγγια ] Πάσχα στη Μάνη ] Παραμύθια ] Λητριβεία ] Κυνήγι Ορτυκιών ] Φάκλα και Πυροφάνι ] Γιουρτάρι ] [ Πεζιόβολος ] Λινάρι ] Λούπινα ] Χαρούπια ] Βελανιδιά ] Μπακαλιάρος ] Θρύλοι Τσερίων ] Μανιάτικη Σταφίδα ] Λαγκάδι Φονιά ] Μήνες Ελλήνων ] Μήνες Μανιατών ] Εργασίες Μανιατισσών ] Η Κυρούλα μας ] Ο Πάλυρος ] Σιγκ - Σιγκ Α' ] Τσίχλα & Βατοπούλι ] Νεράϊδα & Μαυρ/λαίοι ] Οι Αποκριές ] Μέλανας Ζωμός ] Ο Χαραλάμπης ]