Από το βιβλίο του Μιχάλη Γρηγ. Μπατσινίλα «ΟΙ ΜΕΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑΤΡΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΟΙΤΥΛΟΥ ΜΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ». Αθήνα 1999.

Ο Πέτρος ή Πιέρρος Μέδικος άφησε ιστορία με χρονολογημένα έγγραφα και οικόσημο. Επίσης ανήλθε σε μια περίοπτη θέση μ’ ένα σοβαρό αξίωμα στο Ναύπλιο και την ευρύτερη περιοχή, κατέστη συνάμα λόγω επισημότητας ο γενάρχης όλων των Μεδίκων της Ελλάδας.

Ο φίλος του, Ουάλτερος Βριέννιος Β΄, γιος του σκοτωμένου στο Βοιωτικό Κηφισό (1311), τελευταίου Φράγκου άρχοντα των Αθηνών, αφού ενηλικιώθηκε και παντρεύτηκε (1325), επέστρεψε από την Νεάπολη της Ιταλίας το 1331 με 800 ιππότες και 500 οπλίτες, προσπαθώντας ν’ ανακαταλάβει το Δουκάτο Αθηνών από τους Καταλανούς. Όμως απέτυχε και περιορίσθηκε να περιφρουρήσει το Ναύπλιο, μάλιστα τον επόμενο χρόνο (1332) φεύγει για την Ιταλία και άφησε ως αντιπρόσωπο της εξουσίας του τον Πέτρο Μέδικο¹, που με τον τίτλο «Βάϊλος και Γενικός Καπετάνιος Άργους και Ναυπλίου της Ρωμανίας»,κυβερνά τον τόπο μέχρι το 1362, που ο Γουίδωνας Ντε Ενγκιέν (D’ Engien) ερχόμενος στο Ναύπλιο ανέλαβε αυτοπροσώπως την Αρχοντία, αφού διαδεχόταν νόμιμα τον θείο του από την μάννα του, Ουάλτερον Β΄ τον Βριέννιον, που έπεσε στη μάχη του Πουατιέ (Poitiers)το 1356.

Ο Πέτρος Ιατρός «ο Αθηναίος» (Pierre de Medicis de Atennes), παρέμεινε κοντά στο νεοφερμένο άρχοντα ως ανώτερος υπάλληλος, πρώτος των υπουργών του (Πρωθυπουργός) και Αρχιδικαστής Ναυπλίου.

Απ’ ότι φαίνεται στα έγγραφα ο Πέτρος Μέδικος είχε εξελληνίσει το επώνυμό του και ονομαζότανε Ιατρός. Αυτό τονίζει ο Γερμανός ιστοριογράφος Φερδινάνδος Γρηγορόβιος, για την πολιτιστική δύναμη του Ελληνισμού. Τον γιο του μάλιστα Νικόλαο Ιατρό (de Medicis di Athenes) τον πάντρεψε με την κόρη του ευπατρίδη Αθηναίου Δαμιανού Φιομάχου.

Ο Πέτρος Μέδικος, ο γιος του Νικόλαος και ο συμπέθερός του Δαμιανός Φιομάχος βοήθησαν το 1385 τον Φλωρεντίνο Νέριο Ακκιαγιόλη (ή Ατζαγιόλη), που ήταν Άρχοντας της Καστελλανίας Κορίνθου και Βαρώνος της Βοστίτσας, να καταλάβει την Αθήνα, νικώντας τους Καταλανούς.

Ο Νέριος Ακκιαγιόλης έκανε τότε τον μεν Δαμιανό Φιομάχο Μέγα Σεκρετάριο (Γραμματέα) του Δουκάτου Αθηνών, τους δε Πέτρο και τον γιο του Νικόλαο Μέδικο τους έκανε ιππότες (Καβαλλάριους) με πολλές παροχές και προνόμια,

Δυστυχώς όμως κατά το τέλος του επόμενου χρόνου (1386), ο κουρασμένος γέροντας, γενάρχης των Μεδίκων της Ελλάδας πέθανε, αφού πρώτα ευχαριστήθηκε, λευτερώνοντας και πατώντας πάλι στην αγαπημένη του Αθήνα.

Παραπομπή
1. Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδης. «Οι Μέδικοι εν Ελλάδι», Μηνιαίον παράρτημα εφημερίδος «Αθήναι», έτος Δ΄, αριθμ. 9, Σεπτ. 1911, σελ. 3491. Ο Λαμπρυνίδης γράφει ότι ο Πέτρος Μέδικος ήταν εγκατεστημένος στην Αθήνα το 1331, για να αιτιολογήσει ίσως το παρατσούκλι «ο Αθηναίος», όμως αυτό ήταν αδύνατο, γιατί κυριαρχούσαν οι Καταλανοί. ΄Εχει παρασυρθεί από τον Γερμανό ιστοριογράφο Γρηγορόβιο, που επίσης υποστηρίζει το ίδιο στην συγγραφή του για την Αθήνα. «Ιστορία της πόλεως των Αθηνών», τόμ. Β΄ σελ. 227-228.