Από το βιβλίο του Μιχάλη Γρηγ. Μπατσινίλα «ΟΙ ΜΕΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑΤΡΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΟΙΤΥΛΟΥ ΜΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ». Αθήνα 1999.

Ο Μ. Λαμπρυνίδης που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα, καθώς και όλοι οι άλλοι ιστορικοί, υποστήριξαν ότι οι Μέδικοι πήγαν στο Οίτυλο της Μάνης μετά την πτώση του Ναυπλίου στους Τούρκους το 1540.

Αυτό εγώ είμαι σίγουρος ότι είναι λάθος το διέψευσαν αρχικά τα έγγραφα από τα αρχεία της Βενετίας¹ που αναφέρουν την ύπαρξη και δραστηριότητα το 1570 πολυμελούς οικογένειας Μεδίκων-Γιατριάνων στο Οίτυλο της Μάνης με αρχηγέτες και επιρροή σ’ ολόκληρη τη Μάνη. Όμως με τ’ Αρχεία της Ελληνικής Αδελφότητας στην Βενετία² αποδεικνύεται ότι από το 1534, δηλαδή πριν την πτώση του Ναυπλίου ο Νικολός γιος του Μιχάλη Γιατρός, ο Δημήτρης και ο Πιέρρος Γιατρός από το Βοίτυλο, ήσαν εγγεγραμμένοι και συμμετείχαν στην Αδελφότητα.

Όμως όπως έχω σημειώσει μελετώντας προσεκτικά το έγγραφο του 1357, του Πέτρου η Πιέρρου Ιατρού Αθηναίου η «Πιέρρου ταντένες», υπήρχε και «Κοσμάς νταντένναις» που πιθανότητα να ήταν αδελφός του, άρα υπήρχαν και άλλοι Μέδικοι στο Ναύπλιο εκτός του Πέτρου η Πιέρρου ταντένες, που όμως λόγω του επισήμου αξιώματος και της αναφοράς του από την ιστορία ο Βάϊλος Πέτρος κατέστη τρόπον τινά ο γενάρχης των Μεδίκων της Ελλάδας.

Τώρα ποίος ήταν ο Πέτρος η Πιέρρος Μέδικος η με το εξελληνισμένο όνομα Ιατρός που πήγε στην Μάνη και πότε είναι μη εξακριβωμένο ιστορικά μέχρι σήμερα³. Όμως όπως διαπιστώνουμε κι όλας από το 1534 με τα μικρά ονόματα των Γιατρών του Βοιτύλου, συνεχίζουν να κρατούν μικρά ονόματα όπως Πιέρρος και Νικόλαος που είναι ενδεικτικά της καταγωγής τους από ομώνυμους προγόνους.

Όσο για τους άλλους Μέδικους του Ναυπλίου ο Λαμπρυνίδης αναφέρει:

«…Κατά το τέλος του 15^ου αιώνα ή αρχάς του 16^ου, ο Πάπας έκανε ένα Μέδικο από το Ναύπλιο Επίσκοπο Ζακύνθου και Κεφαλλονιάς. Επίσης τι 1567 ο Φράνκο (Francho) και ο Παύλος (Polo) de Medicis di Athens et Nauplia Peloponessi⁴, έκαναν αίτηση και έλαβαν από τα αρχεία της Ενετίας επίσημο αντίγραφο του παραχωρητηρίου του Νέριου Ακκιαγιόλι, προς τον Νικόλαο Μέδικο σε Ιταλική μετάφραση. Αυτό το παρουσίασαν στον τότε Μέγα Δούκα της Φλωρεντίας και Τοσκάνης Κοσμά ντι Μέντιτσι τον νεώτερο (Cosmus di Medici), και αναγνωρίστηκαν απ’ αυτόν ως μέλη της οικογένειας των Μεδίκων της Φλωρεντίας».

Ο Polo di Athenes de Medicis da Napoli di Romania- έφερε τον τίτλο όπως βλέπουμε του Πέτρου γενάρχου των Μεδίκων της Ελλάδας- και για να τον ανταμοίψει η Ενετική Πολιτεία για τις υπηρεσίες του στο Ναύπλιο, καθώς και σε αποζημίωση της ακίνητης περιούσιας του στο Ναύπλιο, που έχασε όταν το κατέλαβαν οι Τούρκοι, διορίστηκε με ψήφισμα της Ενετικής Γερουσίας στη Βερόνα της Ιταλίας στην πολύ προσοδοφόρο θέση του Κυβερνήτου της φύλαξης των σιτηρών.(Capitano della batcha delle biave) .

Πάλι ένας Polo (Παύλος) de Medicis που ίσως είναι ο ίδιος αναφέρεται το 1542 να διαμένει στην Αθήνα.

Άλλοι Μέδικοι όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης, η Μαριέττα και η Ελένη(Medicis), τους έδωσε η Ενετική Πολιτεία το μισό χωριό Αλίκαμπος της τότε Ενετοκρατούμενης Κρήτης, σε αποζημίωση των ακινήτων και κτημάτων που εγκατέλειψαν στο Ναύπλιο, μετά την πτώση του στους Τούρκους. Τα κτήματα αυτά που ανήκανε και στον θείο τους Αντώνιο Athenes ήταν αξίας πέντε χιλιάδων πεντακοσίων πενήντα τριών (5553) Δουκάτων⁵.

Ο Πέτρος Μέδικος (de Medicis) ήταν Ναυπλιώτης «στρατιώτης» και αναφέρεται⁶ ως γιος του Νικολού. Το 1531 του παραχωρήθκαν τα κτήματα⁷ στην Κρήτη όπου εγκαταστάθηκε με τα αδέλφια του Μαριέττα, Ιωάννη και Ελένη. Όμως τους τα αφαίρεσαν αργότερα (1552-1554) οι αδελφοί Ασάνη και Θεόδωρος Ευδαιμονογιάννης. Ως αποζημίωση ο Πέτρος ζήτησε παροχή βοσκοτόπων στην περιοχή Λασιθίου ή το δικαίωμα είσπραξης φόρων από την Γραμματεία των Χανίων⁸. Με την ευκαιρία του ταξιδιού του στη Βενετία για το πιο πάνω θέμα, ο Μέδικος γράφτηκε στην Αδελφότητα τον Απρίλιο του 1555. Αναφέρεται⁹ στον κατάλογο με πρωτόκολλο 1014 “Sir Piero de Medicis quoudam miser Nicolo da Napoli de Romania.”

Στην Αδελφότητα των Ελλήνων στην Βενετία¹⁰ ξεχωρίζει στους οικονομικούς πόρους, η δωρεά του Ιωάννη Μέδικου του ποτέ Πέτρου του Αθηναίου από το Ναύπλιο(Zuan de Medicis de Piero de Athenes da Napoli…) που στις 9 Ιουνίου 1554 κατέβαλε 360 δουκάτα στον Αντώνιο 9 Andrea di Bucadeli da Brasa, για να προμηθεύσει ανάλογη ποσότητα λίθων στην Αδελφότητα¹¹.

Παραπομπές
1. Κωνσταντίνου Ντόκου, «Επαναστατικαί κινήσεις εις Μάνην», Λακωνικαί Σπουδαί, Αθήναι 1972, τόμ Α΄, σελ. 212-266.
2. Φάνης Μαυροειδή, «Συμβολή στην ιστορία της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας στο ΣΤ΄ αιώνα», Αθήναι 1976, σελ. 220, 266.
3. Από την παράδοση των Μεδίκων–Γιατριάνων του Οιτύλου από την θέση που οίκησαν, τις εκτάσεις που κατείχαν και κατέχουν, ακόμη και τις οικήσεις τους σε άλλα κέντρα της Μάνης και πολλές ενδείξεις, βγαίνουν γόνιμα συμπεράσματα για το πότε περίπου ήλθε ο Γενάρχης στη Μάνη. Τώρα το ποιανού γιος ήταν ή εγγονός το μαρτυρεί τ’ όνομά του και τα ονόματα των επιγόνων του.
4. Αρχ. Ελλην. Ινστ., Capitolare A΄, φ. 18’, και reg. 3, φ. 106. Και Φ. Μαυροειδή «Συμβολή στην ιστορία της Ελληνικής κλπ.…», σελ.114 σημ. 8.
5. Documenta Stratiotis illustratia CCCXCII της 22 Δεκεμβρίου 1542 και DIX της 24 Δεκεμβρίου 1547. Κ. Σάθα, «Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας», τόμ. Η΄, σελ. 370-451. Μ. Λαμπρυνίδης «Οι Μέδικοι εν Ελλάδι», Μηνιαίον παράρτημα Εφημερίς «Αθήναι», σελ 3496-3498.
6. Φάνης Μαυροειδή, «Συμβολή στην ιστορία της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας στο ΙΣΤ΄ αιώνα», Αθήναι 1976, σελ. 114.
7. ΑSV,Senato Marz, f.12.
8. ASV, Senato Marz, f.12 και 13.
9. Φάνης Μαυροειδή, «Συμβολή κλπ», σελ. 322.
10. Φ. Μαυροειδή, «Συμβολή κλπ», σελ. 53 και 114 σημ.(8).
11. Αρχ. Ελλ. Ινστ., reg. 3, φ72