Πέτρος Αραπάκης

Έλλην θαλασσοπόρος εκ Χαριάς της Μάνης, εγγονός του Ηλία, γεννηθείς το έτος 1879.

Ναυτική Ιστορία

Η αγάπη προς την θάλασσα εξεδηλώθη από της παιδικής του ηλικίας. Εις ήλικίαν 16 ετών με μίαν απλήν βάρκαν μήκους δεκαπέντε ποδών δια μέσου μυρίων κινδύνων και κακουχιών εταξίδευσεν 1500 μίλια ανά τας ακτάς της Μεσογείου με τον σκοπόν να επισκεφθη μερικούς φίλους του.

Ολίγον αργότερον πρώτος αυτός εισήλθεν εις το άγνωστον μέχρι τότε σπήλαιον της Βλυχάδας της Μάνης, το περιφημότερον λιμναίον σπήλαιον του κόσμου, επιβαίνων ενός ασκού, χαράξας το όνομά του εις βάθος 1200 περ. μέτρων υπό ημερομηνίαν 1903. Τούτο διεπιστώθη κατά την εξερεύνησιν του σπηλαίου υπό του ζεύγους των Ελλήνων σπηλαιολόγων Πετροχείλου.

Μετά την αποφοίτησίν του εκ του Γυμνασίου Καλαμών, ενεγράφει εις την Ιατρικήν σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά εν έτος εγκατέλειψεν την Ιατρικήν και μετέβη εις Αγγλίαν όπου εσπούδασεν εις σχολήν Εμποροπλοιάρχων εις Λονδίνον, εκδόσας μετά την αποφοίτησίν του ναυτικόν χάρτην όστις εχαρακτηρίσθη έργον αξιόλογον δια την εποχήν.

Ούτος κατόπιν φιλονικίας με συναδέλφους του δια να αποδείξη ότι ο Ελληνικός Λαός είναι ο καλλίτερος ναυτικός Λαός του κόσμου, απέπλευσεν μετά του συντρόφου και φίλου του Άγγλου ναυτικού John Blythe εκ του Burrureg της δυτικής Αυστραλίας επιβαίνων του μικρού ιστιοφόρου «Πανδώρα», μήκους 37 ποδών και εννέα δακτύλων την 3ην Μαΐου του έτους 1910 δια να πραγματοποίηση τον γύρον του Κόσμου. Η «Πανδώρα» μετ’ ολίγας εβδομάδας ευρίσκετο εις Μελβούρνην και την 17ην Αυγούστου του ιδίου έτους οι δύο θαλασσαπόροι εφοδιασθέντες με τρόφιμα δια το υπερωκεάνειον ταξείδι των απήπλευσαν εις Σίνδεϋ με κατεύθυνσιν την Νέαν Ζηλανδίαν εις ην έφθασαν την 26ην Οκτωβρίου μετά από περιπετειώδες και πλήρες κινδύνων ταξείδι. Μετά την αποκατάστασιν των ζημιών απέπλευσαν δια τας νήσους Pifeairn και εκείθεν δια το επικινδυνοδέστατον και τρικυμηδιώδες ακρωτήριον Χορν, το σημιούν το νοτιότατον άκρον της Αμερικανικής Ηπείρου, μετά του οποίου οι δύο θαλασσοπόροι ευρέθησαν αντιμέτωποι την 16ην Ιανουαρίου του έτους 1911.

Κατά τον από Ν. Ζηλανδίας μέχρι Ν. Ισλανδίας του συμπλέγματος των δυτικών Φακλάνδων πλουν, η Πανδώρα υπέστη δεινήν ταλαιπωρίαν και εκινδύνευσεν κατ’ επανάληψιν να καταποντισθή. Η μανία των κυμάτων και η δύναμις του αέρος απέσπασαν τα ιστία και την άγκυραν και ανήρπασαν πάν ότι ευρίσκετο επι του καταστρώματος, η δε μικρά καμπίνα κατεκλύζετο υπό των υδάτων, των δύο επιβατών αναγκασθέντων να παραμείνουν επί ημέρας νώστεις και άγρυπνοι. Φθάσασα εις Ν. Ισλανδίαν αφού ούτω κατέρριψεν το παγκόσμιον ρεκόρ του διάπλου του ακρωτηρίου Χορν δια του μικρότερου σκάφους, παρέμεινεν επί 37 ημέρας προς επισκευήν των ζημιών τις αίτινες εγένοντο δωρεάν υπό του εκεί εγκατεσταμένου φαλαινοθηρικού σταθμού, και είτα απέπλευσεν δια Αγίαν Ελένην όπου έφθασεν την 4ην Μαρτίου και εν συνεχεία, δια Νέαν Υόρκην εις ην έφθασαν τον Ιούνιον του ιδίου έτους. Μετά παραμονήν ολίγου χρόνου εις Νέαν Υόρκην όπου τους επεφυλάχθη θερμή υποδοχή, απέπλευσεν δια τας Αγγλικός ακτάς έξωθι των οποίων και απωλέσθη κατά την διάρκειαν σφοδροτάτης τρικυμίας.

Στήλας ολοκλήρους αφιερώνουν πάσαι αι εφημερίδες της Νέας Υόρκης δια την αφήγησιν των τολμηρών περιπλανήσεων ενός Έλληνος θαλασσοπόρου του εξ Αρεοπόλεως της Μάνης Πέτρου Αραπάκη όστις με ένα μικροοκοπικόν καΐκι την «Πανδώραν» ανεδείχθη αληθής Βασιλεύς των Ωκεανών.

Το τελευταίον υπ' άρ. 2909 φύλλον της 24ης Ιουνίου της εν Νέα Υόρκη εκδιδομένης Ελληνικής εφημερίδος (Ατλαντίς) δημοσιεύει εις τρεις ολόκληρους στήλας. εν περιλήψει δε τας λεπτομέρειας του από Αυστραλίας μέχρι Νέας Υόρκης ταξειδίου της «Πανδώρας», οι δε Τάϊμς της Νέας Υόρκης εις συνεχή φύλλα των εν αφηγητική λεπτομέρεια εκθέτουν τας περιπετείας του Έλληνος θαλασσοπόρου, παραλαμβάνοντες αυτάς από το ναυτικόν ημερολόγιον αυτού του Αραπάκη.