|
Φαίδων Κουκουλές Έλληνας Βυζαντινολόγος. Καταγόταν από το Δήμο Λεύκτρου της Έξω Μάνης. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου το 1881, όπου εργαζόταν ο πατέρας του και πέθανε στην Αθήνα το 1956. Μετά τις φιλολογικές του σπουδές στο πανεπιστήμιο Αθηνών ειδικεύτηκε στη γλωσσολογία και στη βυζαντινολογία στη Γερμανία (1907-1911). Υπηρέτησε καθηγητής γυμνασίου στην Κωνσταντινούπολη και συντάκτης -από το 1926 διευθυντής- του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας. Αργότερα διορίστηκε καθηγητής του «Δημοσίου και ιδιωτικού βίου των Βυζαντινών» στο πανεπιστήμιο της Αθήνας (1931-1951). Το 1951 εκλέχτηκε ακαδημαϊκός. Εκτός από μικρότερες ιστορικές, γλωσσολογικές και λαογραφικές μελέτες, ο Κουκουλές δημοσίευσε το μνημειώδες εξάτομο έργο «Βυζαντινών βίος και πολιτισμός» (1948-1952), που εξακολουθεί να είναι μοναδικό στο είδος του. Εξέδωσε 20 τόμους της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (1924 – 1950) της οποίας ήταν Γενικός Γραμματέας από το 1918. Έγραψε επίσης μια σειρά σύντομων μυθιστορημάτων με βυζαντινή υπόθεση «Ο άρχων Καλόθετος» 1932, «Η μοναχή Θεοδούλη» 1928, «Νικηφόρος» κ.ά., ακριβώς για να δείξει εναργέστερα τη νοοτροπία, τις συνήθειες και γενικά την καθημερινή ζωή των Βυζαντινών. Τέλος ο Κουκουλές ήταν ιδρυτής (1918) και ισόβιος γενικός γραμματέας της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών. |
