Αναστάσιος Μαυρομιχάλης (Μάνη 1798 - Αθήνα 1870)
Δευτερότοκος γιος του Πετρόμπεη, γεννήθηκε στα 1798 και πήρε μέρος στους πολέμους του Εικοσιένα. Στα 1818 μυήθηκε στη φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη, από τον αδελφό του Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Τα δυο αδέλφια βρίσκονταν εκεί από νεαρή ηλικία, στην προστασία του πατριάρχη Γρηγόριου του Ε', ως όμηροι και εγγύηση της νομιμοφροσύνης του πατέρα του στο σουλτάνο.
Λίγο πριν από την έκρηξη του Αγώνα επέστρεψε στη Μάνη από την Κωνσταντινούπολη, προφασιζόμενος ασθένεια, αλλά στις αρχές Μαρτίου 1821 στάλθηκε και πάλι ως όμηρος στη θέση του πατέρα του, μαζί με τους Πελοποννήσιους προκρίτους και αρχιερείς, στον Τούρκο καϊμακάμη της Τριπολιτσάς. Επειδή όμως οι όροι κράτησής του ήταν σχετικά ευνοϊκοί, μπορούσε στο διάστημα της ομηρίας του να έρχεται σε επικοινωνία με τους κλεισμένους στο κάτεργο προεστούς και να έχει συνεννοήσεις με τους Έλληνες πολιορκητές.
Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς (Σεπτ. 1821), απελευθερώθηκε και αγωνίστηκε στο πλευρό των συγγενών του, παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες. Αξιόλογη ήταν η συμμετοχή του στις επιχειρήσεις εναντίον του Ιμπραήμ στη Βέργα και στο Διρό (1826). Ενεργά συμμετείχε επίσης στις αντικαποδιστριακές εκδηλώσεις των Μανιατών, στο Λιμένι της Μάνης το Δεκέμβριο του 1830. Ωστόσο, μετά το φόνο του Ιωάννη Καποδίστρια έδειξε μετριοπάθεια και εργάστηκε για τον κατευνασμό των παθών.
Ο Αναστάσιος Μαυρομιχάλης, που είχε ενταχθεί στο στρατό, έφθασε το βαθμό του υποστρατήγου και αργότερα έγινε υπασπιστής του Όθωνα και γερουσιαστής. Πολιτεύτηκε επίσης στην περιφέρεια Οιτύλου και εκλέχτηκε βουλευτής (1844) και πληρεξούσιος (1862). Διατέλεσε ακόμη γερουσιαστής (1850 - 61) και υπουργός Παιδείας (1848) στη κυβέρνηση Γ. Κουντουριώτη, καθώς και Στρατιωτικών (Οκτ. 1848 – Απρ. 1849) στη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Κανάρη. Πέθανε στην Αθήνα το 1870.
Η κόρη του Φωτεινή Μαυρομιχάλη (1826 - 78) είναι η κυρία των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας, για την οποία γράφτηκε ότι είχε «την ομορφιά της Αφροδίτης, τη σύνεση της Αθηνάς και τη σεμνότητα της Αρτέμιδας». Από τα παιδιά του, ο Πέτρος Μ. (1828 -1892), διορίστηκε δικαστής στο Ναύπλιο, πήρε μέρος στη Ναυπλιακή επανάσταση του 1862 και εξορίστηκε στη Σμύρνη, εκλέχθηκε πολλές φορές βουλευτής και έγινε υπουργός Δικαιοσύνης, ο Γιαννούκος (1835 - 1879) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και έγραψε δύο δράματα, τον «Κοριολανόν» και την «Άλωσιν της Τριπολιτσάς» και ο Κωνσταντίνος (1839 - 1918) έγινε αξιωματικός του πυροβολικού και μετέφρασε στρατιωτικά συγγράμματα.
