Η Μεγάλη Κυρία των Βουνών και των Σπηλαίων, έφυγε ήσυχα από κοντά μας στις 13.02.2001 και κηδεύτηκε στο Πρώτο Κοιμητήριο Αθηνών. Παρ’ ότι ανέβηκε πολύ ψιλά κοινωνικά και επιστημονικά, ως άνθρωπος έμεινε χαμηλά, κοντά στους συνανθρώπους της.

Η κ. Άννα Πετροχείλου γεννήθηκε στη Σμύρνη και παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών τον Ιωάννη Πετρόχειλο, πρωτοπόρο γεωλόγο και σπηλαιολόγο.·Οι δυο τους υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της «Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας» Ε.Σ.Ε. Μετά τον θάνατο του ανδρός της και επί 20 χρόνια η κ. Πετροχείλου διετέλεσε Πρόεδρος, ενώ παρέμεινε επίτιμος Πρόεδρος μέχρι το θάνατό της.

Είναι η πιο διακεκριμένη Ελληνίδα σπηλαιολόγος. Έχει εξερευνήσει πάνω από 1.000 σπήλαια, βάραθρα και υπόγειους ποταμούς σε όλο τον κόσμο. Έχει εξερευνήσει τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης, της Κίνας και της Ν. Αμερικής. Στις επιτυχίες της συμπεριλαμβάνονται δυο διανυκτερεύσεις στο σπήλαιο ^«Τandal hohle” της Αυστρίας, στα 6.000 μέτρα μήκος και στα 300 μέτρα βάθος με 0° θερμοκρασία και 100% υγρασία·

Έχει τιμηθεί με πληθώρα μεταλλίων και περγαμηνών, όπως από το Υπουργείο Τουρισμού, την Ακαδημία Αθηνών, τη Σπηλαιολογική Εταιρεία Κούβας, την Ακαδημία Τσεχοσλοβακίας και δεκάδες Δήμους, Οργανώσεις, Συλλόγους, Σωματεία του εξωτερικού και εσωτερικού. Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2001, τιμήθηκε από το Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.

Η δράση της δεν πέρασε απαρατήρητη από τους επιστήμονες του εξωτερικού, οι οποίοι μάλιστα έσπευσαν και «βάφτισαν» έναν από τους πολυάριθμους μικροοργανισμούς, θαμώνες των σπηλαίων, με το όνομα της γυναίκας που τα ανακάλυψε «Δολιχόποδο Πετροχειλόζη».

Η κ.·Άννα Πετροχείλου ασχολήθηκε με την αναρρίχηση και την ορειβασία. Είναι η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου (1930) και των Άλπεων·(1935). Διέσχισε τον Μαύρο Παγετώνα της Νορβηγίας και έφθασε μέχρι τον Βόρειο Πόλο.

Η ζωή και το έργο της είναι συνδεδεμένα με τους θησαυρούς που κρύβονται στα έγκατα της γης. Ήταν η Ελληνίδα που είχε καταγράψει εκατοντάδες σπήλαια, την ομορφιά τους, τους θρύλους και τις παραδόσεις τους.

Είχε δηλώσει: «Τον περισσότερο καιρό της ζωής μου τον έχω περάσει κάτω από τη γη, όταν πεθάνω δεν θα νιώσω καμιά ιδιαίτερη εντύπωση».