Στη περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος του Αγίου Νικολάου, του Δήμου Λεύκτρου, στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.

Στο παρελθόν ένας υπόγειος ποταμός περνούσε απ’ αυτό, διανοίγοντας ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών μέσα σε μάρμαρο. Η βέβαιη έκταση των στοών του είναι 900 μ. περίπου, το ολικό μήκος του όμως υπολογίζεται σε 1.600μ. Ένα μεγάλο τμήμα του εξερευνήθηκε από το κ. Γιάννη Πετρόχειλο και το Σουηδό βιοσπηλαιολόγο κ. Lindberg το 1953, ενώ οι έρευνες συνεχίσθηκαν από το κ .Ι. Ιωάννου.

Ο κ. Ι. Ιωάννου γράφει στο ΓΕΩ (τ. 3/2000) της Ελευθεροτυπίας: “Η είσοδός του είναι εντυπωσιακή, μεγαλοπρεπής και αποτελεί το στόμιο-έξοδο του παλαιού ποταμού. Στην ακτή έχει σχηματιστεί ένα «αμφιθέατρο» από την εκβολή του υπόγειου ποταμού. Ένα «αμφιθέατρο», το οποίο με τους μεγάλους λείους ασβεστόλιθους και τα τεμάχια μαρμάρου θεωρείται ένα από τα ωραιότερα σημεία φυσικής ομορφιάς του κόσμου.

Το σπήλαιο διαθέτει ένα τεράστιο θάλαμο, από τους μεγαλύτερους ίσως με παρόμοιες διαστάσεις. Υπάρχει και επάνω όροφος, που με τις καμινάδες του διοχετεύει τα νερά από την οροφή σε λεκάνες συλλογής νερού, όπου οι ανακρυσταλλώσεις του αραγονίτου αντανακλούν τα φώτα των φακών δημιουργώντας ένα λαμπυρίζοντα ονειρικό κόσμο.

Εκεί υπάρχουν και τα μαργαριτάρια των σπηλαίων, ενώ σε βάθος 8 μ. κάτω από τη ξερή κοίτη που υπάρχει, συναντά κανείς ένα υπόγειο ποταμό. Ο λιθωματικός διάκοσμος του σπηλαίου είναι πλούσιος από βοτρυοειδείς σταλακτίτες, ενώ υπάρχουν τέσσερις «δίσκοι», δηλαδή σπάνιοι και ανεξήγητοι σταλακτιτικοί σχηματισμοί. Ένας από αυτούς έχει διάμετρο 2 μ., ενώ οι μικρότεροι μπορούν εύκολα να χαρακτηρισθούν ως φυσικά κομψοτεχνητά θαύματα”.

Ένας από τους μικρούς δίσκους που αναφέρει ο κ. Ι. Ιωάννου, έχει διάμετρο 0,40μ. αιωρείται στο τοίχο σε  ύψος 3μ. και στηρίζεται μόνο από το 1/10 της περιφέρειάς του. Ακόμη βλέπουμε στους τοίχους «βοτρυοειδείς» σταλακτίτες, που θυμίζουν τσαμπιά σταφυλιών.

Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί η σημαντική ζημιά που έχει υποστεί από ανεγκέφαλους επισκέπτες, που δεν έχουν καταλάβει την αξία της διαφύλαξης των σπηλαίων της χώρας μας.

Με πρωτοβουλία του Δήμου Λεύκτρου, έχει ανατεθεί η μελέτη αξιοποίησής του στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το τελευταίο διάστημα έχει τοποθετηθεί σιδερένια βάση για πόρτα στην εσωτερική είσοδο του σπηλαίου.

 Άλλες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Γιάννη Κοφινά

Πληροφορίες για τη σπηλαιοκατάδυση του υπόγειου ποταμού Δράκου