«Μάνη: Φωτεινός και ελεύθερος τόπος». Με αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε πρόσφατα το λεύκωμα, του κ. Νίκου Καλαποθαράκου, ο οποίος στο πρόλογο αναφέρει: «Η Μάνη μέσα μου έχει καταγραφεί σαν φωτεινός τόπος κι ελεύθερος, τόπος των βράχων, των πύργων και των εκκλησιών, τόπος της θάλασσας, της πέτρας και της ελιάς, τόπος του μοιρολογιού, της περηφάνιας και της ελευθερίας».

Στον τόπο αυτό, που οι ντόπιοι διακρίνουν σε Προσηλιακή και Αποσκιερή, σε Έξω και Μέσα, τα χωριά απλώνονται στις πλαγιές του Ταΰγετου και στις δαντελωτές ακτές του Μεσσηνιακού και Λακωνικού κόλπου. Από την ψηλότερη κορφή του, τον Προφήτη Ηλία, μέχρι το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης, το ακρωτήριο Ταίναρο.

Η νότια κατάληξη, ο Σαγγιάς, είναι το δικό μας βουνό. Απλώνεται στην περιοχή που ο κορυφαίος Έλληνας βιολόγος κ. Γιώργος Σφήκας, ονομάζει «βοτανικό παράδεισο». Η χλωρίδα και η πανίδα του Μανιάτικου βουνού μας, περιμένει από την Πολιτεία, την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος μελέτης και καταγραφής, όπως έχει γίνει σε πολλά άλλα βουνά της Χώρας μας.

Στα μονοπάτια του Σαγγιά, αποφασίσαμε να περπατήσουμε στις αρχές Ιουνίου. Οι διαδρομές Τριανταφυλλιά - Ζούδα και Νύφι – Κουρνός – Αίγιλα, αποτέλεσαν την αιτία οργανωμένης διαδρομής, με πρωτοβουλία του κ. Γιάννη Κοφινά. Το βράδυ της Παρασκευής 27 Σεπτεμβρίου, με αρχηγό το κ. Γιάννη Κοφινά, έφθασε στην Αρεόπολη ο Πεζοπορικός Σύλλογος Αθηνών. Τους πεζοπόρους, υποδέχθηκε ο Δήμαρχος κ. Πέτρος Ανδρεάκος, προσφέροντας εξ ιδίων αναψυκτικά και Μανιάτικους μεζέδες.

Στις 28 Σεπτεμβρίου έγινε στο Σαγγιά η πρώτη επίσημη πεζοπορία από Αθηναϊκό Σύλλογο και ακολουθήθηκε η διαδρομή από τη Τριανταφυλλιά μέχρι τη λάκα «του Άρμακα». Στη συνέχεια δεν προχώρησαν προς τη κατεύθυνση της Ζούδας, λόγω της απότομης κλίσης στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής, αλλά συνέχισαν το μονοπάτι προς τη θέση «Θροκάλου». Εκεί ο κ. Νίκος Μαυροειδόγγονας με τη σύζυγό του Κανέλλα, εκδήλωσαν για μια ακόμα φορά τη Μανιάτικη φιλοξενία, προσφέροντας μανιάτικες πίτες (τραβηχτές), τσάι και καφέ.

Στη συνέχεια προχώρησαν ανατολικά, πέρασαν από το Παλιοχώρι -ερειπωμένο οικισμό μεγαλιθικού τύπου- και κατέληξαν στο Δρυαλί, ενώ την επομένη 29 Σεπτεμβρίου ακολούθησαν τη διαδρομή προς τα Κιόνια, που περιγράψαμε στο προηγούμενο τεύχος.

Μία εβδομάδα νωρίτερα, στις 20 και 21 Σεπτεμβρίου, υλοποιήθηκε η υπόσχεση του παπά Νίκου Λαμπρινάκου για την κατά μήκος διάσχιση του Σαγγιά. Με το παπά-Νίκο με σύστησε –νωρίτερα- τον Αύγουστο ο Γιώργος Δημακόγιαννης και συζήτησα μαζί του τις εντυπώσεις μας από τη πρώτη διαδρομή.

Τότε ο παπά Νίκος, μας πρότεινε τη κατά μήκος διάσχιση του Σαγγιά, τόσο για τη γνωριμία μας με το βουνό, όσο και για την ιχνηλάτηση παλιών μονοπατιών ή όπως αναφέρει σχετικό βιβλίο «για να περπατήσουμε στους αρχαίους δρόμους του Σαγγιά».

Η πρόταση έγινε αποδεκτή και ενημερώθηκε άμεσα η Ι.Μ. Γυθείου και Οιτύλου. Η πεζοπορία υλοποιήθηκε και με τις ευλογίες του Μητροπολίτη μας, κ.κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος έδειξε για μια ακόμα φορά το έντονο ενδιαφέρον της τοπικής μας εκκλησίας για το περιβάλλον, τον αθλητισμό και τη νεολαία.