Επικοινωνία
| |
Εκκλησάκι
Προφήτη Ηλία στη κορφή του Ταϋγέτου
του Γ. Η. Βενιζελέα
Το προσκύνημα στο
μικρό πέτρινο εκκλησάκι που στέκεται
στη κορφή, αποτελεί καθήκον ζωής για
πολλούς πιστούς που ανεβαίνουν κάθε
χρόνο για να τιμήσουν τον Προφήτη Ηλία,
στον οποίο αποδίδονται πολλά θαύματα. Ο
Ναΐσκος έχει εξωτερικές διαστάσεις 3μ.χ6,5μ.
περίπου και βρίσκεται σε μικρό πλάτωμα
της κορφής, εμβαδού 65μ2 περίπου.
Είναι κτισμένος από ξερολιθιά και
είναι ξέσκεπος.
Ο Προφήτης Ηλίας
το 1957
|
Παλαιότερα υπήρχε
στέγη από τίκλες, που λόγω καιρικών
συνθηκών την επόμενη χρονιά είχε
υποστεί ζημιά, αλλά οι Τσεριώτες
φρόντιζαν για την επισκευή και
συντήρησή της. Νεώτερες προσπάθειες κατασκευής στέγης
με άλλα υλικά απέβησαν άκαρπες. Ο Προφήτης θέλει –ίσως-
να νιώθει ελεύθερος, γιατί βρίσκεται
στη Μάνη που πάντα ήταν ελεύθερη. |
Στη χάρη του
ως σκεπή τοποθετείται τέντα για να
προφυλάσσει τα σκεύη και τους πιστούς
από τον ήλιο την ημέρα και από το κρύο
τη νύκτα ή από καμιά ξαφνική νεροποντή.
Εσωτερικά βρίσκονται τρεις μαρμάρινες
εικόνες, οι οποίες παραμένουν εκεί όλο
το χρόνο, στη μια εκ των οποίων η
αφιερωματική επιγραφή αναγράφει ότι
έγινε με εργασία και δαπάνη «Σ.
Καρπάθιου, εν Παλαιοπαναγιά, έτος 1899».
Εξωτερικά βρίσκονται μικρές πεζούλες
για την ανάπαυση των προσκυνητών και
δεξιά της θύρας εισόδου εγχάρακτη
πλάκα, που αναφέρει ότι ο Ναός
ανακατασκευάστηκε το 1967 με δαπάνες από
τη «Βούλα Περουτσέα – Γκότση εκ
Τσερίων». |
Η
ανακατασκευή αυτή πραγματοποιήθηκε
γιατί το κτίσμα καταπονείται από τις
άσχημες καιρικές συνθήκες που
επικρατούν στην Αλπική ζώνη του βουνού
και από το χιόνι που το σκεπάζει. Το
χιόνι που βρίσκεται στο εσωτερικό του
Ναΐσκου - ειδικά την Άνοιξη που το
εξωτερικό χιόνι λιώνει νωρίτερα -
πιέζει τα τοιχώματα που σιγά-σιγά
μετακινούνται, ενώ οι πέτρες στα
ψηλότερα σημεία των πλευρικών τοίχων
πέφτουν στο έδαφος. Η συντήρηση και
ανατοποθέτηση αρκετών τμημάτων της
ξερολιθιάς γίνεται κάθε χρόνο από
Τσεριώτες, που ανεβαίνουν στη κορφή,
μερικές ημέρες νωρίτερα από την εορτή
του Προφήτη Ηλία, για το σκοπό αυτό. |
Ο χώρος
παραπλεύρως του Ναΐσκου είναι
κατάσπαρτος με χαμηλά σε ύψος κτίσματα,
που λίγα από αυτά διατηρούν τη σκεπή
τους και μέσα από το στενό τους άνοιγμα
οδηγούν σε ένα υποτυπώδες καταφύγιο.
Όλα αυτά τα ασκεπή κτίσματα
κατακλύζονται από προσκυνητές και
αποτελούν σημείο ανάπαυσης από τη
πολύωρη ανάβαση. Στα αγκωνάρια
παρατηρούμε αναμνηστικές επιγραφές με
αρχικά ονομάτων, όλων εκείνων που
θέλησαν να αποτυπώσουν στην πέτρα το
γεγονός της ανάβασής τους στη ψηλότερη
κορφή της Πελοποννήσου. Χρονολογίες
των ετών 1881, 1892, 1898, 1901, 1938 και
αναρίθμητες άλλες, που ίσως να είναι
και παλαιότερες. |
Σε εσωτερική κόγχη
βρίσκεται το βιβλίο επισκεπτών και
προσκυνητών, στο οποίο διαβάζουμε τις
εντυπώσεις τους, ενώ δεν λείπουν και
αρκετά μηνύματα ξενόγλωσσων
επισκεπτών.
Μαζί με τον Όλυμπο
είναι τα μοναδικά βουνά που διαθέτουν
βιβλίο επισκεπτών και προσκυνητών.
Όμως σε πρόσφατη ανάβασή μας στις 17
Νοεμβρίου 2001 το βρήκαμε σε κατάσταση
διάλυσης, από το χιόνι και την υγρασία.
Το μεταφέραμε και το παραδώσαμε σε μέλη
του Ορειβατικού Συλλόγου Σπάρτης στο
Καταφύγιο, μετά τη κατάβασή μας. |
[ Ονομασία Ταϋγέτου ] [ Κώστας Ουράνης ] [ Φυσιογνωμία ] [ Γεωμορφολογία ] [ Χλωρίδα-Πανίδα ] [ Πηγές ] [ Διαδρομές ] [ Φαράγγια ] [ Άγιος Δημήτριος ] [ Αρχαία Βασιλική οδός ] [ Εκκλησάκι Πρ. Ηλίας ] [ Εκκλησάκι - Ιστορία ] [ Ηλιακές Θεότητες ] [ Οι φωτιές στη κορφή ] [ Πυραμίδα κορυφής ] [ Διανυκτέρευση (κορφή) ] [ Διανυκτέρευση φωτο 1 ] [ Διανυκτέρευση φωτο 2 ] [ φωτο Καταφύγιο-Κορφή ] [ Ανάβαση κορφής 2002 ] [ Σπήλαιο Άλμπανο ] [ Σπήλαιο Αρμίτσα ] [ Ποιήματα Ταϋγέτου ] [ Πρόγραμμα Ανάπτυξης ] |