Από το 1815 ως το 1821 ηγεμόνευσε στη Μάνη ο Πέτρος Μαυρομιχάλης. Είναι ο Πετρόμπεης. Ο τελευταίος κι ο πιο σπουδαίος Μπέης της Μάνης. Είναι οι παραμονές πια του Εικοσιένα. 

Με το Πετρόμπεη κλείνει το κεφάλαιο της δουλείας του Γένους. Η Μάνη θα βρεθεί—όπως πάντοτε—πρώτη στις επάλξεις του αγώνα της εθνεγερσίας.

Ο Πετρόμπεης έπαιξε αποφασιστικό ρόλο και στην προπαρασκευή και στη διεξαγωγή της επανάστασης του 1821. Η ανάδειξη του στο Μπεηλίκι οφείλεται στο Σουκιούρ Μπέη. Η δραστηριότητα όμως του Πέτρου Μαυρομιχάλη ως καπετάνιου της Μέσα Μάνης—ήταν ο πρώτος καπετάνιος της—αρχίζει είκοσι χρόνια πιο πριν.

Όταν το 1798 ο Βοναπάρτης υπέταξε τη Δημοκρατία της Βενετίας, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης απευθύνεται στο στρατηγό της Γαλλικής Δημοκρατίας και του ζητάει την συνδρομή για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το αίτημά του καλύπτεται από το μεγάλο κύρος και τους εθνικούς αγώνες της Γενιάς των Μαυρομιχαλαίων μέσα στη διαδρομή του Δέκατου ογδόου αιώνα.

Ο παππούς του, ο καπετάν Γεωργάκης Μαυρομιχάλης είναι εκείνος που μίλησε αντρίκεια στο Θεόδωρο Ορλόφ όταν κατέρρεε η επανάσταση του 1769-1770:

«Και αν έχεις υπό τας διαταγάς σου όλας τας στρατιάς της Τσαρίνας είσαι δούλος γυναικός. Εγώ όμως είμαι αρχηγός λαού ελεύθερου, και αν είμαι επί τέλους ο τελευταίος της φυλής μου, η ζωή μου αξίζει περισσότερον της ιδικής σου»

Το αίτημα του Πέτρου Μαυρομιχάλη έπεσε στο κενό, γιατί ο Βοναπάρτης ξεκινούσε τότε για την Αίγυπτο.

Το 1814 ως καπετάνιος της Μέσα Μάνης διαβάλλεται στους Τούρκους. Αυτή ακριβώς η καταγγελία στάθηκε αφορμή να γίνει Μπέης της Μάνης, αφού τον επισκέφθηκε ο Σιουκιούρ Μπέης, που ήταν ο εξισλαμισμένος γιος του Ιωάννη Μαυρομιχάλη ή Σκυλογιάννη.

«Οι πάντες δε τότε εθαύμασαν δύο τίνα. Πρώτον μεν, ότι ο Σιουκιούρ μπέης εισηλθεν άνευ οδηγού και ως ειδήμων εις άπαντα τα λαβυρινθώδη δωμάτια του πύργου του Μαυρομιχάλη, δεύτερον, ότι μόλις ιδών την μητέρα τούτου ησπάσθη μετά σεβασμού την δεξιάν της και συνεκινείτο ακουσίως οσάκις έβλεπε μέλος της οικογενείας Μαυρομιχάλη».

Ύστερα από λίγο καιρό, ξαναγύρισε στη Μάνη ο Σουκιούρ Μπέης και έφερε τον επίσημο διορισμό του Πέτρου Μαυρομιχάλη ως Μπέη της Μάνης. Στο γυρισμό του στην Πόλη ο Σουκιούρ Μπέης «φιλοδωρησάμενος γενναίως και άπαντα τα μέλη της οικογενείας έλαβε ως ομήρους ανθ’ ενός δύο υιούς του Πέτρου, τον Αναστάσιον και τον Γεώργιον, τούτους έπανακάμψας εις Κωνσταντινούπολιν εξεπαίδευε κατ' οίκον επιμελώς και εν τη Χριστιανική θρησκεία των».

Το Μπεηλίκι του νέου ηγεμόνα άρχισε μέσα στον πυρετό της προπαρασκευής του 1821. Η Μάνη, όπως πάντοτε, ήταν ακριβώς το επίκεντρο αυτής της προπαρασκευής στην Ηπειρωτική Ελλάδα.

Για την επιτυχία της επανάστασης στην Ελλάδα, εδώ στη Μάνη στηρίζουν οι οργανωτές της τις ελπίδες, ακριβώς όπως το 1797 ο Ρήγας Φεραίος όταν πιάστηκε άπ' τους Αυστριακούς στο Τριέστι.

Αμέσως μετά την ίδρυσή της στην Οδησσό της Ρωσίας, η Φιλική Εταιρεία, προσπάθησε να μυήσει στα σχέδια της και στο έργο της το Πετρόμπεη. Και προς τον σκοπό αυτό η «Αρχή» των Φιλικών έστειλε απ’ τη Κωνσταντινούπολη το Μανιάτη Ηλία Χρυσοσπάθη με την εντολή να έρθει σ’ επαφή με το Πετρόμπεη και να ερευνήσει τις προϋποθέσεις για μια αξιοποίηση της Μάνης.

Ο Πετρόμπεης δέχτηκε να γίνει «φιλικός» και στις Κιτριές όπου μυήθηκε το 1818 προσέφερε στο Χρυσοσπάθη, ως συνεισφορά του, 1.000 γρόσια. Παράλληλα σε συνεργασία με τον εξέχοντα φιλικό Χρ. Περραιβό που έφτασε στη Μάνη τον ίδιο χρόνο, καταπιάστηκε με το έργο της συμφιλίωσης των αντιμαχομένων για τα πρωτεία και την ηγεμονία της Μάνης τριών μεγάλων οικογενειών.

Η προσπάθεια υπήρξε επιτυχής και στις 1 Οκτωβρίου 1819 στις Κιτριές της Έξω Μάνης, οι αρχηγοί των τριών επιφανών «γενεών» υπέγραψαν Ιστορικό πρακτικό συμφιλίωσης και συνεργασίας.

Στις 2-2-1819 ο Πετρόμπεης στέλνει γράμμα σους Φιλικούς, όπου εξηγεί τη κατάσταση στη Μάνη και προτείνει σχέδιο οργάνωσης. Αυτό και άλλα έδωσαν αφορμές σε επικρίσεις. Αλλά είναι εξίσου αλήθεια πως πρώτος ο Πετρόμπεης ύψωσε τη σημαία της επανάστασης στις 17 Μαρτίου 1821 στην εκκλησία των Ταξιαρχών της Αρεόπολης (Τσίμοβας).

Πρώτος στις 23-3-1821 μπήκε με τους ενόπλους Μανιάτες στη Καλαμάτα και την ελευθέρωσε και πρώτος στις 25 Μαρτίου 1821 από το «Σπαρτιατικόν στρατόπεδον» της Καλαμάτας εξέδωσε την «προκήρυξιν προς τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς» ζητώντας την συμπαράσταση και την «συνδρομήν όλων των εξευγενισμένων ευρωπαϊκών γενεών».

Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε και την εμπνευσμένη προκήρυξη προς τον Αμερικανικό λαό, που απέστειλε στα τέλη Μαΐου του 1821, μετά τη μάχη του Βαλτετσίου, όταν πλέον είχε κριθεί και η τύχη της Τριπολιτσάς.