Από έρευνες που πραγματοποίησε ο κ Γ. Κουράκος φαίνεται ότι η ιστορία του Σκουταρίου αρχίζει περίπου το 2.500 π.Χ. Την εποχή εκείνη υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή 2 πόλεις: η Ασίνη και η Βορδώνη στις περιοχές με τα γνωστά ονόματα σήμερα Στενολάκωμα και Αγία Βαρβάρα αντίστοιχα. Οι 2 αυτές πόλεις που αναφέρονται από τον Στράβωνα, καταποντίσθηκαν.

Όσοι επέζησαν ανέβηκαν στο σημερινό Σκουτάρι όπου και εγκαταστάθηκαν, δίνοντας το όνομα ΒΟΡΔΩΝΗ, το οποίο διατηρήθηκε μέχρι το 595μ.Χ. Από τότε μέχρι το 785 μ.Χ. ονομάζεται Γοτθία που σημαίνει απομεινάρι.

Το 785 μ.Χ. περίπου, οι Βυζαντινοί του έδωσαν το όνομα Σκουτάρι προερχόμενο κατά μία άποψη από την Λατινική λέξη Scutum, που σημαίνει ασπίδα, επειδή προστάτευε τον ομώνυμο όρμο λόγω της θέσης του. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι εδόθη το όνομα από κατοίκους που ήρθαν από το Σκουτάρι Μ. Ασίας, έναντι της Κωνσταντινούπολης.

Στο Σκουτάρι δραστηριοποιείται ο «Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Σκουταρίου ‘’Η Βορδώνα’’», ο οποίος διοργανώνει κάθε χρόνο τα ΒΟΡΔΩΝΙΑ που είναι γιορτή που τελούνταν από τους κατοίκους μέχρι το 358 μ.Χ. και περιελάμβαναν διάφορες δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων και ονοδρομίες.

Με την ίδρυση του Συλλόγου το 1992, το Δ.Σ. αποφάσισε την αναβίωσή τους προσαρμόζοντάς τα στις σύγχρονες απαιτήσεις. Περιλαμβάνουν κολυμβητικούς αγώνες, Λεμβολαμπαδηδρομίες, ψυχαγωγική ταβέρνα, καύση βεγγαλικών καθώς και έκθεση ζωγραφικής & φωτογραφίας πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.α.

· Ιερός ναός Αγ. Ιωάννου Ριγανά: Είναι μονόχωρος, καμαροσκέπαστος, με ημικυκλική κόγχη ιερού και στο εσωτερικό του διατηρεί τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης του 18 ου αιώνα.
· Αγία Βαρβάρα στην παραλία 15’ πεζό από το χωριό. Είναι βυζαντινών χρόνων. Είναι δικίονος, σταυροειδής εγγεγραμμένος μετά τρούλου. Εσωτερικά διατηρεί τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1882.
· Ιερός ναός Ιωάννη Χρυσοστόμου μέσα στο χωριό. Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος με σφενδόνιο στο μέσο της καμάρας. Είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1750.
· Ιερός ναός Παναγίας (Κοίμηση Θεοτόκου) μέσα στο χωριό. Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος με σφενδόνιο στο μέσο της καμάρας και στο εσωτερικό του σώζονται τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης του 18ου αιώνα.
· Ιερός ναός Αγ. Τριάδας (οικογ. Φαράκου): Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος με ημικυκλική κόγχη ιερού μονόλοβο κωδωνοστάσιο στο Ν. τοίχο του και σώζονται τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης του 18ου αιώνα στο εσωτερικό του.
· Αγ. Δημήτριος: Μονόχωρος με ημικυκλική κόγχη ιερού, όπου διατηρείται τοιχογραφία του 18ου αιώνα.
· Αγ. Χαράλαμπος: Είναι μέσα στο χωριό. Μονόχωρος καμαροσκέπαστος με τρίπλευρη αψίδα ιερού εξωτερικά και μονόλοβο κωδωνοστάσιο στο Ν. τοίχο και στο εσωτερικό διατηρούνται τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης του 18ου αιώνα.
· Αγ. Αντώνιος: Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος με ημικυκλική αψίδα μονόλοβο κωδωνοστάσιο στη ΝΑ γωνία και τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης 18ου αιώνα στο κτιστό τέμπλο του.
· Κοίμηση Θεοτόκου (ενοριακός): Τρίκλιτη βασιλική μετά τρούλου που είναι κυλινδρικός. Στη κάτω ζώνη ανοίγονται παράθυρα. Η αψίδα πεντάπλευρη και δίκλινη. Διατηρεί τοιχογραφίες μεταβυζαντινής εποχής 18ου αιώνα. Τέμπλο ξυλόγλυπτο με φορητές εικόνες. Στο δάπεδο ενσωματωμένο θωράκιο παλαιοχριστιανικό. Οι κίονες φέρουν κιονόκρανα παλαιοχριστιανικά σε δεύτερη χρήση.