Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης. Κλέφτης και αρματολός της Πελοποννήσου (Μπαρμπίτσα, Πάρνων 1759 –

Τσέρια, Μάνης 1805). Από τους πρόδρομους του κινήματος της Εθνικής ανεξαρτησίας, προσπάθησε να

ενώσει τους αρματολούς όλης της Ελλάδας εναντίον των Τούρκων και τα θρυλικά του κατορθώματα πέρασαν στην περιοχή του Θρύλου και στο δημοτικό τραγούδι.

Παιδί ακόμα κατατάχτηκε σε αρματολικό σώμα για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του και του αδελφού του, και 18 ετών συγκρότησε δική του ομάδα. Η φήμη του εδραιώθηκε στη κοινή συνείδηση με τη μάχη του Σάλεσι (1781). Οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν μαζί του. Έγινε αρχηγός των κλεφτών με υπαρχηγό το Θ. Κολοκοτρώνη και συνένωσε γύρω του τους οπλαρχηγούς Αναγνωσταρά, Νικηταρά, Πετμεζά, κ.ά. Με ορμητήριο τον πύργο του στο Σκουφομύτη οργάνωνε συχνές επιδρομές εναντίον των Τούρκων και των Ελλήνων συνεργατών τους.

Αργότερα οι Τούρκοι τον διόρισαν «μπασμπόγου και ζαμπίτη» (αστυνομικό επόπτη) όλης της Πελοποννήσου. Με το νέο του αξίωμα ο Ζαχαριάς ενίσχυε τους αρματολούς «όσο να μπορέσωμεν να σηκώσωμεν τον τόπον, την μικρολογίαν, να γλυτώσωμεν τη πατρίδα».

Τελικά ο Ζαχαριάς δολοφονήθηκε στις 20 Ιουλίου 1805 στα Τσέρια, από άνθρωπο του Μούρτζινου, στο πύργο του κουμπάρου του, Κουκέα, ο οποίος μάλιστα έστειλε το κεφάλι του στη Τρίπολη. Στα Τσέρια υπάρχει ο Πύργος του Ζαχαριά (πρώην Κουκέα), ο οποίος είναι στην ιδιοκτησία ιδιώτη (Σταυριανού Κατσιρέα) που φρόντισε για τη συντήρηση και αναπαλαίωσή του.

Πληροφορίες για το  Καπετάν Ζαχαριά υπάρχουν και στο site της τοπικής διμηνιαίας εφημερίδας «Καπετάν Ζαχαριάς».