ΜΑΝΑ
-Μάνα, μανούλα μου γλυκιά που είσαι
γιομάτη μυρουδιά,
μη φεύγεις μην αναχωράς το σπίτι μας
μην παρατάς.
Κι άμα στον Άδη κατεβείς μετανιωμένη
θα βρεθείς,
τι κλείνει η πόρτα του Κατή με
σιδερένια κλειδαριά
που μήτε ανοίγει μήτε σπα.
-Αν ε, μανούλα μου χρυσή, καλή
παράδεισο να βρεις
να μας αφήσεις την ευκή σ' αγγόνια σου
και σε παιδιά.
(Από τα «Μοιρολόγια της Μάνης», βιβλίο
της Βούλας Δαμιανάκου)