Κάστρο της Ωριάς ή Ωραίας: Νότια από το κάστρο της Άνω Πούλας βρίσκεται το ερειπωμένο κάστρο της Ωριάς. Δώδεκα χρόνια πολιορκούσαν οι Τούρκοι το Κάστρο της Ωριάς και αυτό έμενε άπαρτο.

Ο έρωτας όμως ενός νέου, που ήταν από μάνα Έλληνας και από πατέρα Τούρκο, για την αρχόντισσα του Κάστρου, υπήρξε μοιραίος. Ζήτησε από το Σουλτάνο για την άλωσή του «πληρωμή» την όμορφη κυρά και όταν πήρε την υπόσχεση, μεταμφιεσμένος σε «καλογεράκι από ασκηταριό» πέτυχε να του ανοίξουν τη πόρτα και να τον δεχτούν:

Όσο ν’ ανοίξ’ η πόρτα χίλιοι εμπήκανε
κι’ όσο να μισανοίξει, γέμισ’ η αυλή
κι’ όσο να καλοκλείσει, η χώρα πάρθηκε.

Τότε η «κόρη που ήταν στα γυαλιά» γκρεμίστηκε με το άλογό της, από το πατημένο κάστρο που λεηλατούσαν οι εχθροί. Η έμμετρη λαϊκή ποίηση αναφέρει:

Όσα κάστρα κι αν είδα και περπάτησα
σαν της Ωριάς το κάστρο δεν ελόγιασα,
κάστρο θεμελιωμένο, κάστρο ξακουστό,
σαράντα οργιές του ψήλου, δώδεκα πλατύ,
μολύβι σκεπασμένο, μαρμαροχυτό,
με πόρτες ατσαλένιες κι αργυρά κλειδιά
και του γιαλιού η πόρτα στράφτει μάλαμα.