Κάστρο Ζαρνάτας: Ζαρνάτα ονομαζόταν μια μεγάλη ορεινή μεσογειακή περιφέρεια της Μάνης, στο Ν. Μεσσηνίας. Άρχιζε από τη περιοχή μεταξύ Κιτριών και Καρδαμύλης και έφτανε μέχρι τις κορυφές του Ταϋγέτου, ενώ περιλάμβανε πολλά χωριά και μοναστήρια με κέντρο το σημερινό χωριό Κάμπος, έδρα του τωρινού Δήμου Αβίας.

Το κάστρο της Ζαρνάτας βρίσκεται κοντά στο Κάμπο, σε ένα λόφο στο κέντρο ενός εύφορου λεκανοπεδίου, 22 χλμ. ΝΑ της Καλαμάτας στο δρόμο προς Αρεόπολη. Πρόκειται για ένα μικρό φρούριο με κομψές διαστάσεις που είναι θεμελιωμένο επάνω σε αρχαία πολυγωνικά τείχη στη θέση της προϊστορικής ακρόπολης.

Στη περιοχή της Ζαρνάτας παρατηρήθηκαν Νεολιθικές-Πρωτοελλαδικές και Μυκηναϊκές εγκαταστάσεις. Το 1427, το Κάστρο παραχωρήθηκε από τον Θεόδωρο Β’ Παλαιολόγο στο διάδοχο του, Κωνσταντίνο, Δεσπότη του Μυστρά.

Το φρούριο κυριεύτηκε από τους Τούρκους το 1460 και οι σημαντικές καταστροφές που ακολούθησαν, αφάνισαν το Βυζαντινό οικισμό. Διασώζονται τμήματα του μεσαιωνικού τείχους και τοιχογραφίες του 15^ου αιώνα, στο ναό του Αγίου Νικολάου, καθώς και η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.

Κατά την απογραφή της Πελοποννήσου του Grimani το 1618, το Κάστρο της Ζαρνάτας είχε 31οικ./137 κατοίκους και η περιοχή 4, σχεδόν συνεχόμενους, οικισμούς - προάστια (Κάμπο, Βαρούσια, Μάλτα και Μαλευριάνικα).

Το 1669 οι Τούρκοι πάνω στα ερείπια του παλαιότερου κάστρου, έκτισαν με τη βοήθεια του Λυμπεράκη Γερακάρη, ένα μικρό μεθοριακό φρούριο δημιουργώντας λουτρά, τζαμί, και καταστήματα, ενώ από το 1671 εγκαταστάθηκε και φρουρά.

Το περιφερειακό τείχος είχε ύψος 8-10 μ. με 2 στρογγυλούς και 4 ορθογώνιους πύργους. Είχε 2 κύριες πύλες εισόδου που οδηγούσαν στον εσωτερικό χώρο, 23 στρεμμάτων, διέθετε 6 κανόνια στο κεντρικό πυροβολείο και 51 κανόνια όλο το φρούριο.

Το 1685 ύστερα από σκληρή μάχη, ο Χασάν αγάς παρέδωσε το κάστρο στον Ενετό στρατηγό Μοροζίνη και μέχρι το 1718 ήταν έδρα του Βενετού τοπικού διοικητή «προνοητού». Επί Βενετών η Ζαρνάτα έγινε πρωτεύουσα όλης της βόρειας Μάνης, η οποία περιλάμβανε 12 οικισμούς και 600 οικογένειες.

Το 1776 το φρούριο της Ζαρνάτας περιήλθε στους Μανιάτες και ήταν έδρα του ενός από τα τέσσερα μεγάλα καπετανάτα της Μάνης. Κοντά στο φρούριο βρισκόταν η αρχαία Μεσσηνιακή πόλη, Αλαγονία.

Σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του τείχους έχει καταπέσει και στο εσωτερικό δεν διατηρείται καμία κατασκευή εκτός από ένα τετράγωνο τριώροφο πύργο, με αψιδωτά παράθυρα και επάλξεις στη στέγη. Το κάστρο ήταν σε χρήση κατά τους χρόνους της Ελληνικής επανάστασης του 1821, όπως φαίνεται από διάφορες προσθήκες που έγιναν.

Μαζί με τα κάστρα Κελεφά και Πασσαβά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ιστορία της Μάνης ενώ στις αρχές του 19ου αιώνα έγινε έδρα του ηγεμόνα της Μάνης και έδρα Μητρόπολης.