Η Μαρουλίτσα, η αλεπού στη Μάνη

Του Παναγιώτη Δρακουλινάκου, δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Φάρος της Λακωνίας», αρ.φ. 467/03.08.83

Όσοι στα παιδικά μας χρόνια ζήσαμε σε χωριό, όλοι γνωρίζομε την εξυπνάδα, την πονηριά και τη λαιμαργία της παμπόνηρης αλεπούς. Οι επιθέσεις της αλεπούς στα κοτέτσια, που πάντοτε γίνονται αιφνιδιαστικά νύκτα, αλλά και την ημέρα, είναι πάντοτε σωστός ξεκληρισμός. Μπορεί μόνο μία αλεπού να κόψη και να πνίξη 30, 40, 50 κότες και κοτόπουλα σε λίγα λεπτά της ώρας.

Όποιος δει αλεπού να πλησιάζει κοτέτσι την χουγιάζει, δηλαδή την φοβίζει με αυτά τα λόγια:

«Ου την αλεπού, ου την αλεπούουου, ου την αλεπούουου... αυτό το λέει πολλές φορές κτυπόντας συγχρόνως με ραβδί σε πέτρα ή με πέτρα πάνω σε άλλη πέτρα δυνατά δια να γίνεται κρότος και η αλεπού από το φόβο της τότε φεύγει και εξαφανίζεται. Ξαναγυρίζει άλλη ώρα και άμα βρει ευκαιρία μπαίνει στο κοτέτσι και κάνει το θαύμα της. Δεν αφήνει καμιά κότα ζωντανή. Πνίγει ακόμη και τον κόκκορα που είναι ο αρχηγός σ' όλες τις κότες του κοτετσιού.

Μία Μαρουλίτσα Αλεπού που είχε καταφύγιό της το σπηλάκι που είναι ανάμεσα Κίττα και Νόμια έκανε πολλές ζημιές στα γύρω κοτέτσια και τις κοτόκαλες...

Μια μέρα πήρε απόφαση να πάει και πιο μακριά στο μικρό χωριουδάκι Καμίνα στα κοτέτσια των οικογενειών Πατσιλινάκου και από κει στην Κίττα στο κοτέτσι του Καλοπόθου Τσοπέη...

Έπειτα από τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες αυτών που τους έπνιξε τις κότες, ο δαιμόνιος σατυρολόγος της Κίττας και του Νικλιάνικου Νικόλαος Βασιλ. Σαλπέας - Βούρβουλης, στέριωσε την παρακάτω Τσάτυρα:

Τώρα παιδιά θα μάθετε τα νέα από τη Μάνη,
η αλεπού μεσ’ τα χωριά νυσάφι πια δεν κάνει!
Η Μαρουλίτσα¹ σκέφτηκε να πάει στην Καμίνα²,
να βρή κοτέτσι αρχοντικό να τα πέραση φίνα.

Θα προτιμήσω έλεγε το βράδυ τη δασκάλα³,
Που έχει πλουσιότερο κοτέτσι από τ’ άλλα.
Με τέχνη, με υπομονή την μάντρα ανεβαίνει,
χωρίς να βρή αντίσταση μες το κοτέτσι μπαίνει.

Αρχίνησε η συμπλοκή, μεγάλη φασαρία,
σε μια στιγμή η αλεπού δεν άφησε καμία...
Ο κόκορας εφώναξε, βοήθεια ζητάει,
ο ύπνος ήτανε γλυκός, κανένας δεν ξυπνάει.

Μα η δασκάλα άκουσε αυτή τη σηλυβρία,
πως στο κοτέτσι γίνεται μεγάλη φασαρία.
Τη μάνα της λυπήθηκε να τηνέ ξυπνήση
την αλεπού με το ραβδί να την κυνηγήση.

Και εκοιμήθηκε στο μπουμπουλένιο στρώμα,
κι' οι κότες επεράσανε στης αλεπούς το στόμα.
Αφού εχόρτασε καλά και γέμισε η κοιλιά της,
παίρνει και δύο ποιο παχιές να πάει στα μικρά της.

Πρωί-πρωί η Σωτήραινα⁴ στη σκάλα κατεβαίνει,
άξαφνα βλέπει την αυλή με πούμπουλα στρωμένη.
Και της δασκάλας φώναξε... επάθαμε ζημία,
η άτιμη η αλεπού δεν άφησε καμία.

Στην Κίττα πάει η Μαρουλιό δια να χαιρετίση,
τον Καλοπόθο⁵ προτιμά να τον καλημερίση.
Την κότα του την έφαγε μέσα στο περιβόλι,
καίμινε με στη φουλιά μονάχο το προσβόλι⁶.