ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ

Η ποίηση τον νέου ποιητή Νίκου Χριστοδουλάκου είναι φωνή που βγαίνει από την ψυχή του καιρού μας. Ξέσπασμα απογοήτεψης και αγανάχτησης για τον ξεπεσμό τον πολιτισμού, έκφραση ανησυχίας για τα ανθρώπινα, για την παράλογη πορεία της ζωής μας, που φέρνεται, συνοδευόμενη από απαίσια προμηνύματα, προς άγνωστο σκοτεινό μέλλον. Το Άγχος που βασανίζει τις ημέρες του καταπληχτικού και φοβερού αιώνα μας, με τα τεράστια και τα τερατικά του έργα, καθρεφτίζεται στην τέχνη του ποιητή, που με καημό και πόνο προσπαθεί να μεταδώσει στους συνανθρώπους του το δέος και την οργή που νιώθει από τα παράλογα και φοβερά συμβαίνοντα.

Ο νέος ποιητής συμμερίζεται τις αγωνίες του καιρού του και συμμετέχει στο πάθος του. Προπάντων εκείνο που χτυπάει ευθύς στο μάτι τον αναγνώστη είναι η πείρα του, η γνώση της ζωής που περιγράφει, η άμεση αίσθηση του κακού που γίνεται. Ο ποιητής πιέζεται από τη φοβερή πείρα που κουβαλάει από τις φριχτές εικόνες που καθημερινά στιβάζονται μέσα του, από τον τυρανικό μηχανισμό του παραλογισμού που κρατάει τη ζωή απ’ τον λαιμό, απ’ το απαίσιο φάσμα του ολέθρου που απλώνεται και φοβερίζει τον κόσμο.

Η ποίηση αυτή αδρή και φλογερή και με λιτά, όμως έντονα και ζυγιασμένα μέσα, με πρωτοτυπία σεμνή, με ενάργεια και μέγεθος, είναι, πιστεύουμε, φωτεινή προσφορά στα γράμματά μας, υπεύθυνη και με μέλλον.