Από το βιβλίο του Μιχάλη Γρηγ. Μπατσινίλα «ΟΙ ΜΕΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑΤΡΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΟΙΤΥΛΟΥ ΜΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ». Αθήνα 1999.

Ο Νικόλαος Μέδικος γιος του Πέτρου, που παντρεύτηκε την κόρη του ευπατρίδη Αθηναίου Δαμιανού Φιομάχου, ίσως να εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, κοντά στον πεθερό του όσο τουλάχιστον ζούσε αυτός¹.

Μ’ ένα έγγραφο της 15 Ιανουαρίου 1387, που είναι παραχωρητήριο γης από τον Νέριο Ακκιαγιόλη προς τον Νικόλαο ντε Ατέναις, γραμμένο σε άριστη Ελληνική γλώσσα, το πιθανότερο κατ’ εμέ από τον γραμματέα του Νέριου τον Δαμιανό Φιομάχο, τον ευπατρίδη Αθηναίο, που θα γνώριζε άριστα την Ελληνική.

Από το έγγραφο αυτό λοιπόν, μαθαίνουμε πρώτον ότι το 1387 ο πατέρας του Πέτρος είχε ήδη πεθάνει, δεύτερον ότι ο μακαρίτης ευγενής Καβαλλάριος (ιππότης) Πέτρος είχε από τον Νέριο Ακκιαγιόλη, γη (τιμάριο) στην τοποθεσία Αετός που του απέφερε 100 χρυσά δουκάτα τον χρόνο.

Το τιμάριο αυτό μαζί μ’ ένα άλλο με ποιμνιοστάσιο (στάνη) στην τοποθεσία Βελισκώς², αξίας 50 χρυσών νομισμάτων, τα παραχωρούν στο Νικόλαο. Επειδή τον αγαπούν ως γιο του Πέτρου και γιατί ο πεθερός του Δαμιανός Φιομάχος είναι καλός και πιστός γραμματικός στην δούλεψη του Νέριου Ακκιαγόλη. Τονίζουν όμως ότι πρέπει τρεις μέρες το χρόνο, με άλογο και άρματα να πηγαίνει κοντά τους χάριν γνωριμίας (εκπαιδευτικής επίσκεψης), άλλωστε ήταν ιππότης -καβαλλάριος- όπως ο μακαρίτης ο πατέρας του.

Παραπομπές
1. Ο Μιχαήλ Λαμπρυνίδης, στην συγγραφή του «Οι Μέδικοι εν Ελλάδι», σελ. 3494, λέγει ότι ο Νικόλαος de Medici di Athenes ή Ιατρός, άγνωστο είναι αν μετά τον θάνατο του πατέρα του παρέμεινε στην Αθήνα ή εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο ή στο Ναύπλιο, πάντως πιθανολογεί ότι μάλλον στο Ναύπλιο, εγκαταστάθηκε, διότι μετά τις 26 Ιανουαρίου 1389, η Ενετική νέα διοίκηση παρείχε ασφάλεια, εν συγκρίσει με την Αττική και την Κορινθία που συνταράσσονταν από τις επιδρομές των Τούρκων, Αλβανών και Καταλανών. Εγώ νομίζω ότι τουλάχιστον μέχρι το 1394 που πέθανε ο Νέριος Ακκιαγιόλης, ο Νικόλαος δεν έφυγε μακριά του, γιατί ήταν υποχρεωμένος από το παραχωρητήριο των τιμαρίων του να υποστηρίζει τον Ακκιαγιόλη και τους κληρονόμους του. Ο Νέριος Ακκιαγιόλης στην εκτέλεση της διαθήκης του είχε ζητήσει και την προστασία της Ενετίας. Αυτό κατ’ εμέ στάθηκε αφορμή να καταθέσει στους Ενετούς του Ναυπλίου ο γιος του Νικόλαου Πέτρος, το 1441 αντίγραφο του εγγράφου των παραχωρήσεων (τιμαρίων).
2. Οι τοποθεσίες Αετός και Βελισκώς ο Muller λεει ότι βρίσκονταν στην Αττική. Ο Λαμπρυνίδης λεει ότι πιθανώς να ήσαν στην Κορινθία όπου ο Νέριος Ακκιαγιόλης είχε πολλές ιδιοκτησίες από την διαδοχή του θείου του Νικόλαου Ακκιαγιόλη και ίσως μάλιστα να πρόκειται για το χωριό Βέλος της Κορινθίας. Ο Λαμπρυνίδης δεν αποκλείει την πιθανότητα να ήσαν οι τοποθεσίες στην Αργολίδα, την οποία ο Νέριος Ακκιαγιόλης διεκδικούσε από την Κυρία Άργους και Ναυπλίου Μαρίας μοναχοκόρη του Γουίδωνα d’ Engien, από την οποία μάλιστα κατέσχε το μεγαλύτερο μέρος της υπαίθριας χώρας, για λογαριασμό του γαμπρού, της κόρης του, Θεόδωρου Παλαιολόγου, Δεσπότη Μιστρά και Καλαβρύτων. Σε επίσημα Ενετικά έγγραφα απ’ τις αρχές του 16^ου αιώνα μνημονεύεται θέση Αετός, που αποτελούσε ένα από τα όρια μεταξύ της περιοχής του Άργους, που την κατείχαν τότε οι Τούρκοι και του Ναυπλίου, που την κατείχαν τότε οι Ενετοί. Η τοποθεσία Αετός ήταν κοντά στην κοίτη του ποταμού ΄Ιναχου προς το Άργος και απείχε ένα μίλι από το Άργος και τέσσερα από το Ναύπλιο.