Γεννήθηκε στο Κάμπο της Αβίας το 1871 και ήταν επιλοχίας του Ελληνικού στρατού όταν κατατάχθηκε στα εθελοντικά σώματα του Μακεδονικού Αγώνα.

Εντάχθηκε με τους άνδρες του στο σώμα του καπετάν Φούφα (Ζαχαρίας Παπαδάς), τον οποίο εκτιμούσε ιδιαίτερα και ανέλαβε υπαρχηγός.

Ο οπλαρχηγός Παναγιώτης Κουκής, αποτέλεσε τη ψυχή του αντάρτικου σώματος και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες με γενναιότητα και αποφασιστικότητα.

Ο Σ. Ράπτης στο βιβλίο του «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος, Αθήναι ά.έ. σελ. 683 – 684 αναφέρει για τον Παναγιώτη Κουκή «Ηγείτο του τρίτου τμήματος του σώματος του καπετάν Φούφα. Ήτο σώφρων και σοβαρός ανήρ, μεγαλόψυχος, καρτερικός και συμβιβαστικός πάντοτε, ήτο πολύ δραστήριος και ούτως ειπείν η δεξιά χείρ του Φούφα εις τα της διοικήσεως του όλου Σώματος».

Στη φονική και μοιραία μάχη του Παλαιοχωρίου σκοτώθηκε μαζί με τον αρχηγό του καπετάν Φούφα, μαχόμενοι κατά των οχυρωμένων κομιτατζήδων στο σπίτι του Βουλγαρόφρονα Κύρου.