Τσιμικάλη
Πιπίνα
Η
μεγαλύτερη γυναίκα πεζογράφος της
Μάνης. Γεννήθηκε το 1905 στο Γύθειο, όπου
και τελείωσε το Γυμνάσιο. Κόρη του
Βασίλη Τζωρτζάκη ασχολήθηκε από μικρή
με το διήγημα (παιδικό βιβλίο και
παραμύθι). Παντρεύτηκε τον στρατηγό -
αντιστασιακό Τσιμικάλη, κοντοχωριανό
της, αλλά δεν έκαναν παιδιά. Έκανε όμως
δεκάδες πνευματικά παιδιά. Η πορεία της
στο παιδικό παραμύθι είναι ξεχωριστή.
Μόνο ο Τίτος Αινείας μπορεί να πει πως
έγραψε τόσο πολλά και σημαντικά
παραμύθια. Η Πιπίνα όμως τα έγραφε απ’
τη φαντασία της.
Όντας
σχετικά ευκατάστατη, ουδέποτε
ασχολήθηκε να πάρει αμοιβή από τη
δουλειά της. Δηλαδή κάποιοι εκδότες την
εκμεταλλεύτηκαν εξωφρενικά, αφού
μερικά απ' τα βιβλία της έκαναν δεκάδες
επανεκδόσεις. Αυτή έμεινε ένα μεγάλο
παιδί και ουδέποτε διαταράχθηκε με
άλλες εκτός από πνευματικές
αναζητήσεις. Προοδευτική στις ιδέες,
τρυφερή στα αισθήματα, ευγενής και
υψηλόφρων έως τέλους. Η μεγαλύτερη ίσως
γυναίκα-παραμυθάς της Ελλάδας.
Τα
λογοτεχνικά έργα της για μεγάλους
είναι τα: «Απ’ τη ζωή» (1939), «Στο μεγάλο
ρέμα» (1940) και «Πέρα στα πέτρινα χωριά-
Ηθογραφία Μανιάτικη» (μυθιστόρημα, 1981),
ενώ το διήγημά της «Παραμονή
Χριστουγέννων» είναι ένα τρισέλιδο
αριστούργημα σαν γνήσιο μανιάτικο
γλύκισμα. Από τα παιδικά «Ο
πρασινοσκούφης», που είχε μεγάλη
επιτυχία, είναι το πρώτο και
ακολούθησαν πάνω από εκατό μικρά και
μεγάλα ως τις «Περιπέτειες του Πανάγου»
(1972). Τόμους ολόκληρους παραμυθιών από
τις εκδόσεις «Άγκυρα» και «Αστήρ» των
Παπαδημητρίου, αλλά και πολλών άλλων
εκδοτών («Κέδρος» κλπ.).
Τόμους
ολόκληρους που «γαλούχησαν» τα
Ελληνόπουλα από το 1940 κ.ε., αφού
εκδόθηκαν σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα
σε κάθε έκδοση και σε δεκάδες εκδόσεις.
Τα φωτεινά παιδικά μάτια της έσβησαν
όταν η άδολη ψυχή της εγκατέλειψε το
μικρό και ευγενικό σώμα της το 1988.
Από το βιβλίο το Κυριάκου Δ.
Κάσση «Διακόσιοι Μανιάτες Λογογράφοι»,
Αθήνα 1998. |