Απόψε το βράδυ θα πάμε για Φάκλα το λεγόμενο Πυροφάνι… Είναι κατάλληλη βραδιά για το ψάρεμα αυτό. Η αγάπη που είχα και που έχω για τη θάλασσα είναι τόση, που μου αρέσουν όλα τα είδη ψαρέματος. Αλλά θα γράψω για ένα ψάρεμα που μου άρεσε ιδιαιτέρως. Γιατί είναι το κάτι άλλο να ψαρεύεις τη νύχτα. Για να γίνει το Πυροφάνι πρέπει να έχει ησυχία. Να μη φυσάει, να μη βρέχει.

Αν έχει αέρα πρώτον θα σβήνει το φως που θα έχεις και δεύτερο δεν θα μπορείς να δεις στο βάθος της θάλασσας.

Το ψάρεμα αυτό μπορεί να γίνει από τη στεριά (γιαλό-γιαλό) και από βάρκα. Θα σας περιγράψω το ψάρεμα από τη στεριά. Θα χρειαστούν:

1. Ένα μέσο που να φέγγει πολύ καλά σε μεγάλη ακτίνα και σε βάθος. Το φως που είχαμε τα παλιά χρόνια ήταν η λεγόμενη Λυχνάρα και το λυχνάρι το πιο μικρό που πιστεύω όλοι θα τα ξέρετε. Επίσης υπάρχει και το φανάρι που γύρω-γύρω έχει τζάμι. Αυτό το χρησιμοποιούσαν όταν φυσούσε. Η λυχνάρα και το λυχνάρι είναι ένα μεταλλικό πιάτο ειδικά κατασκευασμένο. Μέσα βάζαμε λάδι και κάναμε και χονδρό φυτίλι από μπαμπάκι. Υπήρχε και η ασετιλίνη. Μια πέτρα που τη βάζαμε μέσα στο νερό και έσβηνε σιγά-σιγά. Το αέριο που έβγαινε περνούσε μέσα από ένα λεπτό σωληνάκι και το ανάβαμε με ένα σπίρτο. Αλλά επειδή ήταν ακριβή πάντα χρησιμοποιούσαμε τη λυχνάρα. Επίσης υπάρχουν και τα Λουξ και το Πετρογκάζ. Μιλάμε βέβαια για πράγματα σημερινά, που δεν υπήρχαν στα παιδικά μας χρόνια.

2. Ένα καλό καμάκι με πέντε δόντια κοντά το ένα στο άλλο για να μπορεί να καρφώνει και μικρά ψάρια.

3. Ένα γαριδά. Είναι ένα είδος απόχης.

4. Λάδι για να συμπληρώσεις αν χρειαστεί.

5. Μπαμπάκι γιατί μπορεί να τελειώσει το φυτίλι.

6. Σπίρτα ή αναπτήρα.

7. Ένα καλάθι.

Το ψάρεμα αυτό μπορεί να γίνει και καλοκαίρι και χειμώνα.

Στο ψάρεμα πρέπει να έχεις ντυθεί πολύ καλά και να φοράς και γαλότσες για να μην κρυώνεις και βρέχεσαι ενώ το καλοκαίρι ένα ζεύγος πέδιλα για να προστατεύονται τα πόδια από τα βράχια. Πάντα πρέπει να πηγαίνουν δύο μαζί για συντροφιά και γιατί ο ένας θα κρατάει το φως και το καμάκι και ο άλλος τα υπόλοιπα πράγματα. Καλό είναι να έχει και ο δεύτερος ένα καμάκι. Τι μπορείς να πιάσεις με το ψάρεμα αυτό;

Διάφορα ψάρια: Λάπενες, Κεφάλους, Κοκοβιούς (στη Μάνη τους λέμε Σγουβαίους) Μυξούδες, Χταπόδια, Σουπιές, Σμέρνες, Σκορπιούς...

Το χταπόδι, προπαντός όταν είναι μεγάλο, είναι το κάτι άλλο να το βλέπεις να έχει αράξει σε ένα μέρος, λες και περιμένει να το καμακώσεις.

Η μεγάλη απόλαυση (για τον ψαρά όχι για το χταπόδι) είναι όταν το καμακώσεις και βλέπεις τα πλοκάμια του να κουλουριάζονται στο καμάκι, να συστρέφονται και να αγωνιά για να ελευθερωθεί. Αγωνιάς και συ τότε μαζί του να μη σου φύγει, γιατί είναι ένας από τους καλύτερους μεζέδες ή ψητό ή βραστό, με ρίγανη, λαδολέμονο, ξύδι ρύζι κ.λπ. είναι μεγάλη νοστιμιά. Και η σουπιά έχει και αυτή την ομορφιά της. Η σουπιά όταν έχει λίγο κυματάκι για να σταθεροποιηθεί έχει δύο μακρύτερα πλοκάμια, που τα χρησιμοποιεί σαν άγκυρες. Τα άκρα των δύο αυτών πλοκαμιών κολλάνε σαν βεντούζα στα βράχια και δεν μπορεί έτσι να την παρασύρει το κύμα.

Κούραση δεν νιώθεις, ιδίως όταν πιάνεις κάτι και λες να μην περάσει η ώρα και πως ο χρόνος σου δεν πήγε χαμένος αφού ψαρεύεις μέσα σε πεντακάθαρα νερά. Όσο για τα ψάρια, θα τα φας με μεγάλη όρεξη την ώρα, που θα διηγείσαι στους καλεσμένους και στους φίλους σου, την ομορφιά της μικρής νυχτερινής σου περιπλάνησης. Τον κουραστικό σου περίπατο στις ακρογιαλιές του χωριού σου, έτσι που νυχτοπερπατούσες φακλίζοντας, σαν Κουρσάρος ψαριών.

Χρ. Μανδραγουρέας

Από την εφημερίδα «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ», έτος 2^ο, Ιούνιος-Ιούλιος 1989, αρ.φ. 17-18.